Zuid Afrika

 

Eerst wat informatie over dit prachtige land.

Zuid Afrika is verschillende keren ontdekt: de eerste keer in 1488 door de Portugese Bartholomeu Dias, hij ging voor anker in de huidige Mossenbaai. En de tweede was Vasco da Gama die in 1497-1498 onderweg was naar India en om de Kaap de Goede Hoop zeilde en ook in de Mossenbaai voor anker gaat.

Maar de geschreven geschiedenis begint in Zuid-Afrika toch echt op 6 april 1652, toen de Nederlandse Jan van Riebeeck in dienst van de VOC een verversings-station stichtte bij Kaap de Goede Hoop. Het gebied met Nederlandse kolonisten breidde zich in de loop van de 17e en 18e eeuw langzaam uit, oostelijk tot de Visrivier.

Ja en toen kwamen In 1795 de Britten, want zij hadden net als de Nederlanders een behoorlijke portie expansiedrift en zij pikten de streek rond Kaap de Goede Hoop in, maar gaven hem weer terug aan de Nederlanders in 1803. Echter niet voor lang want al in 1806 namen de Britten voorgoed bezit van de Kaap. Er ontstond onenigheid tussen de Britten en de Nederlandse boeren, onder meer over de compensatie voor de afschaffing van de slavernij in 1833. Velen van de Nederlandse (en ook Duitse en hugenootse) kolonisten, beter bekend als Boeren, trokken in de jaren 1830-1840 in de zogenaamde Grote Trek weg uit de Kaapkolonie.  Zij stichtten onafhankelijke republieken, die verenigd werden in de Oranje Vrijstaat en Transvaal. Een poging van de Boeren om ook Natal binnen te trekken werd afgeslagen door de Zoeloes onder Dingaan, de broer van de beroemde Shaka Zoeloe. Het waren vooral zijn oorlogen die andere stammen zo verzwakt hadden dat de Boeren hun opmars konden houden. De Zoeloes werden later verslagen door de Britten.

In 1867 werden diamanten ontdekt in Kimberley op de grens van de Oranje Vrijstaat. Goud werd in 1886 aan de Witwatersrand in Transvaal gevonden. Dat zorgde natuurlijk weer voor een toestroom van blanke immigranten en rijkdom voor Transvaal. De Boeren verzetten zich tegen inmenging van de Britten, wonnen de Eerste Boerenoorlog (1880-1881), maar werden verslagen in de Tweede Boerenoorlog (1899-1902).

In 1910 werd de Unie van Zuid-Afrika gevormd, die een onafhankelijke staat binnen het Britse Gemenebest werd. In 1931 werd Zuid-Afrika een Dominion. Vele wetten regelden een ongelijke behandeling van burgers op grond van hun huidskleur. Deze politiek werd geformaliseerd tot de apartheid (gescheiden ontwikkeling van de diverse rassen) na de verkiezingsoverwinning van de Nationale Partij in 1948.

In de jaren '90 eindigde gelukkig de apartheid. De toenmalige President de Klerk liet de bekende antiapartheidsactivist Nelson Mandela vrij op 11 februari 1990, Mandela had 27 jaar gevangen gezeten op Robbeneiland. In 1994 werden er voor het eerst algemene verkiezingen voor alle rassen gehouden, leidend tot een bestuur van de (overwegend zwarte) tot politieke partij getransformeerde anti-apartheidsgroepering ANC, eerst onder leiding van Mandela, later onder  Thabo Mbeki. De nieuwe regering voerde een beleid van 'rechtstellende actie' om de ongelijkheden van het verleden te beëindigen. Sinds 1996 is een nieuwe grondwet in werking.

Zuid-Afrika is een republiek in transformatie. Het is nog steeds een land met volgens de Lijst van landen naar inkomensverschillen zeer grote tegenstellingen tussen arm en rijk. Bovendien heeft Afrika het hoogste percentage HIV besmetten ter wereld. Er hangen nu wel posters met Aids voorlichting en advies om condooms te gebruiken, maar het geloof dat een maagd de man kan genezen van zijn ziekte zit nog te diep geworteld en het zal nog vele jonge leventjes kosten eer men daar mee stopt.

De godsdienstige stromingen:

• christenen 68%
• moslims 2%
• hindoes 1,5% (60% van de Indiërs)
• natuurgodsdiensten 28,5

Er zijn veel officiële talen: Zoeloe 24%,  Xhosa 18%, Afrikaans 13%, Noord-Sotho 9%, Tsawana 8%, Engels 8%, Zuid-Sotho 8%,  Tsonga 4%, Swazii 3%,  Venda 2%,  Zuid-Ndebele 2% (volkstelling 2001). En dan nog de andere talen: Onder meer diverse San dialecten, Portugees en Duits

Alfabetisme: Percentage van de bevolking van 15 en ouder dat kan lezen en schrijven: 86.4% (mannen 87%, vrouwen 85.7%) (schatting 2003)

Het Afrikaans heeft zich uit het Nederlands ontwikkeld en is er nauw aan verwant. Ik zal een aantal voorbeelden geven:

 

Zuid Afrikaans	Nederlands
amperbroekie	tanga
baaibroek	zwembroek
binnenhuisversierder	binnenhuisarchitect
borslappie	slabbetje
dankie	dank je/u wel
douvoordag	voor dag en dauw
eetplek	restaurant
haarloos	kaal
huwelikslisentie	trouwboekje

                                                                                                  

Nationale bloem-> the King Protea (protea cynaroides)

 

 

 

 

 

De reis met de Drifters adventours.

Om het overzichtelijk te maken, want we hebben heel erg veel gezien, geef ik onze daginvullingen  van dag tot dag.

Dag 1:

Op zondag 5 augustus begon onze reis naar Zuid Afrika. Met de grote 747-400 vogel van de KLM vlogen we over prachtige wolkenpartijen, zonbestraalde landen en adembenemende zonsondergangen. De vlucht van 9024 kilometer duurde ruim 10 uur en dat is een lange zit. En we weten dat het dan fijn is om niet de hele tijd met je schoenen aan te moeten zitten, dus hadden we een paar dikke sokken meegenomen en verwisselden we onze schoenen meteen voor onze sokken toen we op onze plaatsen in het vliegtuig zaten.

Hoewel we te laat vertrokken waren kwamen we toch op de geplande tijd in Johannesburg aan. Onze rugzakken - voor deze reis zijn koffers verboden omdat die te groot en te zwaar zijn - opgehaald  en gingen we op zoek naar de persoon die ons naar ons hotel zou brengen. En het uitzicht op zoveel moois was geweldig. Rijen met allerlei soorten Sidney Poitiers en Harry Belafontes die met naamborden kenbaar maakten wie ze op kwamen halen. Hoog boven een groepje mannen torende onze Josef uit.

Aangekomen bij de taxi was het duidelijk dat men hier links rijdt, want het stuur zat rechts! Een overblijfsel van de Engelse tijd.

Een kleine driekwartier later kwamen we bij ons hotel. Dit was niet het oorspronkelijke hotel, maar een noodgreep voor 1 nacht vanwege een overbezetting.

Het eerste wat me opviel was het elektrische hek bij het hotel, gevolgd door de traliedeur. Johannesburg kent veel criminaliteit vandaar al dat ijzerwerk.

 

 

Het bed was smal, hard en omdat het winter was stond er een kacheltje aan en lag er naast het laken en de deken nog een dik pakket. Dit was een soort zwaar gewatteerde deken en met zwaar bedoel ik echt zwaar. Dat ding zorgde ervoor dat ik me niet kon bewegen en het daardoor gewoon koud had. Dus na een tijd dat geval van bed gedropt.

Het bed nodigde niet uit tot lang blijven liggen, dus vroeg uit de rij harde veren.

 

Dag 2:

Volgende ochtend dus weer verkast naar ons oorspronkelijk adres: de Drifters Inn.

's Middags even naar het winkelcentrum geweest in de buurt. En het is zo komisch om te zien dat de plicht tot ver wordt doorgevoerd. Het is winter in Zuid Afrika met een dagtemperatuur in Johannesburg zo rond de 14 graden (nachten zijn kouder) en degenen die een uniform aan hebben met een pet, zetten die pet bovenop hun muts.

Wederom onze rugzakken opnieuw ingedeeld. We hebben wat oude kleren meegenomen, die dragen we en dan in plaats van in de was gooien we ze in de prullenbak.

's Avonds kennis gemaakt met de groep. In totaal 18 personen waarvan 2 Zwitserse meisjes van 19 jaar, 5 Duitsers (3 vrouwen en 2 mannen variërend van 20 tot 33 jaar), 6 Spanjaarden (een koppel van in de veertig en dan nog 2 vrouwen en 2 mannen,  vijftigers), 2 Italiaanse vrouwen (half de dertig) en 3 Nederlanders (naast ons nog Inge van 23 jaar). 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 3:

Om 5:30 uur de wake-up call (klop op deur), om 5:45 uur de grote rugzakken naar de truck brengen en in de locker achterin de truck doen, 6 uur ontbijt en 6:45 uur vertrokken we. Het was een kwartier later geworden, omdat de bagage van 3 mensen van de groep niet met het vliegtuig waren meegekomen. Zij moesten dus nog wat extra dingen regelen en een slaapzak kopen.

16 mensen kunnen er in de truck zitten en 2 bij de chauffeur, alias reisleider, alias kok: Kevin.

Naast de snelweg buiten Johannesburg staan er grote borden langs de weg met:

• Crime alert
• Don't stop

Ook zag ik enkele driehoekige borden met een rode rand erom heen met de tekst:

• Hi-jacking                                                                   

Al vroeg in de ochtend veel verkeer. Hot spot Johannesburg wordt Joburg genoemd.

De eerste plasstop was na een kleine 3 uur rijden en daar zijn benzinestations goed voor. De wc's waren erg schoon en dat was een verademing want dat hebben we in andere landen toch wel eens heel anders meegemaakt.

Na weer 1½ uur rijden gingen we eten in te slaan, zodat we in de truck konden picknicken. Een take-away restaurant. Een van de onderdelen van de menukaart is  `vet brood'  en dat is best lekker, maar zoals de naam al zegt: VET. Het voelt vet aan en je handen druipen nog net niet. Wij hebben vet brood  met erin en erop kaas en knoflook gegeten.

We mochten ook proeven van een drank die `Haakjesdraad' werd genoemd. Rondom de fles, waarin heftig gedistilleerde drank zat, was prikkeldraad gedaan.

Weer een flinke rit en toen kwamen we in Pelgrim's rest. Deze nederzetting is in 1873 ontstaan; het is een oude goudzoekerplaats. Nederlanders hebben in vroegere jaren hun stempel gedrukt op de taal en dat is nu nog te horen aan het Zuid Afrikaans en te zien aan namen van plaatsen en rivieren.

Zo kwamen in vroeger dagen een groep Nederlanders met karren in Zuid Afrika en omdat ze niet wisten of de route verder wel te volbrengen was, zonden ze een aantal van hen om te kijken of er mogelijkheden waren. De achterblijvers werden ongerust en dachten na verloop van tijd dat ze omgekomen waren. Als teken van hun verdriet noemde ze de rivier `Treurriver'. Maar tot hun verbazing en vreugde kwamen ze toch gezond en wel terug en daarop noemde men de andere rivier de `Blyde river'.

Een aardig dorpje waar het toerisme op in speelt. Marktjes met beeldjes van de big five en kleden enz.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
vrouwen aan het werk met kleurige kraaltjes                                                                             een briesje gaat over het marktje

                                                                                            

                                   

 

 

 

 

 

Van dit plaatsje reden we door de Panorama route langs de Transvaalse Drakensbergen. Wat een ruimte, een hoogte en vooral ook een diepte. We reden op wegen waarop net 2 grote wagens elkaar konden passeren en dan zat het ravijn soms links en dan weer eens rechts.

De volgende stop was de Blyde River Canyon. De op 3 na grootste canyon. De grootste ligt in Amerika. Een indrukwekkende ervaring om te zien wat de krachten in de natuur kunnen bewerkstelligen. Grote gaten, in de diepte een watertje, wat in werkelijkheid dus veel groter is.

Door water veroorzaakte holtes in kalkrotsen, wat een kracht kan water hebben.

En als je dan denkt dat je al het moois hebt gezien, dan vergis je je want daar kwamen de 3 Rondavels met een stuwmeer. Dit zijn grote bergen die hun naam danken aan de vorm die op huisvesting van de - vooral vroegere maar ook nu nog voorkomende - inheemse bevolking.

 







 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                                  Ja en toen was het een uurtje of 17 en gingen we richting onze nieuwe slaaplocatie. Rond 18:15 uur kwamen we bij de ingang van de Drifters Bushveld Camp in Balule Nature Reserve. Maar bij de ingang betekent niet bij je tent! Nog ruim 3 kwartier rijden op ??? een weg was het niet en dus kan ik er beter een omschrijving van geven zodat je weet wat ik bedoel. Een soort zeer smalle route die ontstaan is door het enigszins weg halen van bomen en struiken.

Het woord WEG is meer toepasselijk dan het ooit de bedoeling is geweest, want de weg was dus eigenlijk weg!

De truck schudde, kraakte, krassende takken tegen de zij- en bovenkant, maar bleef toch vooruit gaan. Een zebra stak over in de schijn van de koplampen en zebra - heeft net als bij ons - voorrang.

In het pikkedonker kwamen we bij ons kampement aan. Midden een grote open ruimte m

et een rieten dak en tot op een meter hoge muurtjes aan 2 kanten en 2 kanten hogere muren. Er staat een fornuis en aanrecht in, maar de vrouwen van dat schoonmaakprogramma op de tv zouden hier goed aan de slag kunnen.

Links en rechts hiervan lagen de half tent en half steen/riet verblijven. Wel een behoorlijk stuk verderop. In totaal zo'n stuk of 10 tenthuisjes midden in de bush bush.

 

De rugzakken weer uit de truck en nu ook de slaapzakken (die hadden we al bij de boeking van de reis gehuurd), want het hotelleven is even van de baan. Wij wilden wel in een van de verre huisjes zitten, want sommige mensen vonden het best een eng idee. De spullen binnen gegooid en toen naar het verzamelpunt; de grote ruimte.  We hoorden we een enorm gegil en bleek een van de Spanjaarden - Carmen - panisch te reageren op een muis die haar tentverblijf was binnengekomen. Ik vroeg me meteen af hoe hard ze zou gillen bij het zien van een olifant.

 Er komt van alles en nog wat uit de truck. En Kevin verzorgt de braai.

 

We maakten kennis met Isaak en Woesie, 2 medewerkers van de Drifters organisatie. Zij hielpen Kevin met het klaarmaken van het eten. Een houtvuur was al aangestoken en daarop werd later allerlei soorten vlees gelegd
zoals lams-, rund- en kippenvlees. Dit heet hier `BRAAI'. De lange worsten heten `Boerewors', bereid met rund- en varkensvlees, spek, zout, peper, koriander, nootmuskaat, kruidnagels, tijm, cayennepeper, azijn, knoflook en worchestersauce.

Rond 20:30 uur konden we aan ons diner beginnen. Naast het vlees was er salade en een op puree gelijkend spul, maar dat totaal anders smaakt. Het heet `Mieliepap'  en het is een dikke brei van wit maïsmeel vermengd met water en het wordt opgediend met een hete tomatensaus. Voor de meeste Zuid Afrikanen, vooral op het platteland, is maïspap het belangrijkste voedingsmiddel. Een eveneens bekende Zuid Afrikaanse specialiteit is `Biltong'; gedroogd vlees van runderen, springbokken, struisvogels en andere dieren. Het vlees wordt in lange, dunnen repen van 5 tot 10 cm lang gesneden, gekruid met zout, peper of peri-peri, koriander, suiker, azijn en bicarbonaat en vervolgens 2 tot 3 weken in de open lucht gedroogd. Vroeger liet men het heel lang drogen maar tegenwoordig niet meer, omdat ze door het drogen heel hard worden en men nu de gebitten wil sparen.

 

Ik heb nooit in militaire dienst gezeten, maar voelde me toch een beetje soldaat, want onze borden waren van ijzer met een vakverdeling en drinken ging in ijzeren bekers. En dat is maar goed ook, want het maakt onderdeel uit van de truckinventaris. Er kan van alles uitgeklapt worden en opgeborgen in die truck.

Na het diner was er de vraag wie de eerste afwasbeurt op zich zouden nemen. We wisten al dat er bij toerbeurt door 2 personen afgewassen diende te worden en wij hebben die beurt maar meteen genomen. Wij gaan toch altijd laat naar bed en ik zag dat er weinig mensen trek hadden om de klus te klaren. Bovendien had ik ook al bedacht dat wij de ochtend nog in het hotel zaten en dus die beurt niet hoefden te doen. Dus de afwas van 21 personen gedaan en toen naar ons verblijf. De flappen van de horramen en hordeuren aan de buitenkant dichtgedaan en daarna die aan de binnenkant. De slaapzakken meteen op bed gelegd en onze spullen gepakt die we nodig zouden hebben. Naast de tentkamer is er een doucheruimte met wastafel en wc, maar in die ruimte zit een open raam wat provisorisch is afgedekt met een soort van te kleine en te korte  takkenjaloezie.

Douchen met het open raam zou wellicht aantrekkelijker zijn voor de muggen dan het voor ons was en dus deden we - zoals met de kleding - de reuktest: niet stinken = niet wassen.

Gelukkig hadden we wel stroom om koffie te zetten en kon ik mijn foto's op het flybook zetten. Rond middernacht kropen we in onze slaapzak en deden verwoede pogingen om te slapen, maar het harde bed en de harde wind hielden ons wakker. Ook had ik geen kussen en na een tijd zo plat te liggen heb ik het pas gekochte kleed gepakt en daarop mijn sjaal en ik had een kussen.

Ik ben er nog niet achter uit welk materiaal het bed bestaat, maar het heeft het meeste weg van een dikke plank. Een bijkomende luxerende factor van fijn liggen was de plastic hoes om die plank en daarop een gladde slaapzak. Gedurende de nacht moest ik telkens goed op letten dat ik met het draaien, want ik was blij dat ik nu af kon wisselen tussen rug, linker- en rechterzijde, niet een glij-smakkker op de grond zou maken. Een voordeel was dat we weer heel vroeg moesten op staan, want als je toch niet goed ligt dan kan de nacht beter maar niet te lang duren.

Dag 4:

Wekker liep om 5:30 uur af en om 6 uur ontbijt. Nou is dat een te groot woord, want er was serial met melk en verder koffie of thee met een ontzettend hard stuk soort koek. Dat moest je in de koffie of thee soppen en dan werd het zachter en behapbaar.

Om 6:30 uur gingen we met Isaak en Kevin op stap voor een tocht door de nabije wildernis, want we zitten er al midden in. Op een 100 meter van ons verblijf waren duidelijk voetsporen van een luipaard te zien die daar 's nachts gelopen had (pootafdruk in de cirkel). Isaak met de zon achter zich en een foto van zijn slippers; die zijn wel aan vervanging toe.

Verder liet Isaak allerlei soorten shit zien van de diverse soorten dieren. Zo heeft de zebra maar 1 maag en is een herbivoor. Het gevolg is dat hij enorm veel last krijgt van een opgeblazen gevoel en daardoor lijkt hij dik, maar het is voornamelijk lucht. Verder de keutelachtige poep van de giraf.

Hij legde ook de functie van bepaalde bomen en struiken uit, dus van de een kan je van een takje een goede tandenborstel maken en door de bladeren van een andere boom te nemen heb je tandpasta enz.  Het was zelfs te zien welke sekse de boom had. Er was een boom met de vorm van een paar borsten, dus dat zou logischerwijs een vrouwelijke boom zijn en dat was ook zo maar met een andere reden: deze boom draagt namelijk vruchten en de zwaarte daarvan zorgt ervoor dat de takken gaan hangen. De mannelijke uitvoering van de boom draagt geen vruchten en dus blijven de takken rechtop staan.

Tot slot mochten we aan een traditioneel spel mee doen. De poep van een impala zijn mooie iets langwerpige keutels. Je maakt je lippen nat, stopt die keutel in je mond, je slingert hem een aantal keer door je mond zodat hij lekker glad wordt en dan spuug je hem zo ver als je maar kunt. Nadat Isaak en Kevin het voorgedaan hadden, heb ik een zeer geslaagde poging gedaan en was ik van de Nederlanders degene die het verste die keutel kon spugen.

Links de poep van de impala en rechts doet Isaak een zeer geslaagde poging om het verste te spuwen.

De señorita's waren weer druk aan de babbel en een señor stak een sigaret op in een gebied dat brandgevaarlijk was!!!

Na 2½ uur waren we terug bij ons stekkie en toen ging Kevin het echte ontbijt maken. Er was een hutsieklutsie van struisvogelei (dit zijn ongeveer 20 kippeneieren), uien, tomaten en kruiden; het smaakte heerlijk. Verder nog bonen met maïs, bacon, brood en fruit.

In de verte zagen we een giraf met haar jong wandelen. En later ook nog zebra's. Stel je voor zebra's in je achtertuin, nou was deze tuin wel erg groot maar toch! Gaaf om dat te zien.

Na het douchen de was even gedaan, want het zonnetje was te warm om er nog langer in te zitten. Overdag toch zo'n 24 graden, maar de nachten zijn koud.

Om 15 uur verzamelen en na een kleine snack vertrokken we in 2 grote 4x4W auto's. Instappen was niet mogelijk, ik moest dat vehikel echt beklimmen zo hoog was de instap.

Het is geweldig leuk om dit mee te maken. De weg is weg en waar je op rijdt zit vol van kuilen, heuvels en natuurlijk ook scherpe bochten. En soms lijkt het of de 4x4W zo schuin gaat dat hij om zal klappen, maar even verder stabiliseert de wagen weer door een iets rechtere ondergrond. Woesie op de uitkijk voorop.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zagen verschillende dieren: een adelaar die op de uitkijk zat of zijn maaltijd (een muis of slang) voorbij kwam, zebra's, gnoe, antilopen, een grappig beestje dat in een grote termiethoop dook en een leuk beestje waarvan ik de naam ook weer vergeten ben en verder vogels met de prachtigste kleuren.

De zebra's die wij zagen hadden een extra streep, tussen het wit en zwart was een bruinachtige streep te zien.

De strepen van de zebra's zijn zeer functioneel, ze zijn een uitstekend verdediging mechanisme. Als een leeuw een zebra als diner wil, dan krijgt hij het moeilijk want rent de zebra die toevallig wat achtergebleven is naar zijn groep, dan staat hij meteen stil en op dat moment staan dus eigenlijk alle zebra's stil en dat is een verwarrende aanblik voor de leeuw. Hij weet niet meer welk dier hij achtervolgde en waar het hoofd is en de rest; hij ziet enkel strepen en poten. Natuurlijk lukt dit verdedigingsmechanisme niet altijd, maar vaak wel.

Beestjes, beestjes, beestjes

 

 

 

 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Termieten maken enorme hopen in allerlei vormen en die behuizingen zijn keihard en zo'n 22 graden warm. Je komt ze hier overal tegen en het is verbazend om te weten dat zulke kleine beestjes zo veel werk in een paar maanden kunnen verzetten.

Links: een termietenheuvel

4x4W  en onder: sunset in de bush

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een vrij grote open plaats keken we naar de prachtige zonsondergang. Het was de bedoeling dat we dan ons biertje zouden drinken dat we van tevoren in de koelbox hadden laten zetten, maar ineens was een van onze biertjes verdwenen en ook nog een cola van een andere groepsgenoot. Het bleek dat de 4 Spanjaarden het weer eens niet goed gehoord en begrepen hadden en dus meteen een graai in de koelbox deden toen die open ging. Uitermate irritant en zeker omdat ze vaak het eerst in de rij gaan staan en uitgebreid op scheppen als het eten klaar is en door uitleg van gids en Isaak heen kletsen en verveeld staan te kijken. Ze verstaan en spreken bijna geen Engels, alleen Carmen spreekt redelijk Engels als ze wil want als ze iets nodig heeft dan lukt het haar  ineens wel om Engels te spreken.  Juliano en Mercedes spreken een paar woorden - ik spreek nog meer Spaans dan zij Engels - en Arturo spreekt het een heel klein beetje; hij heeft ongeveer een woordenschat van een 3 jarig kind. Hij lijkt trouwens in zijn doen en laten een beetje op mr. Bean.

Christoph, een Duitse groepsgenoot, heeft op school een aantal jaren Spaans gehad en legt aan de Spanjaarden telkens uit wat er ongeveer gezegd wordt. De mannen zijn wel oké, maar die vrouwen!

Daarna weer in de 4x4w en reden we in het donker nogmaals door de bush-bush. We zagen de adelaar nog op zijn stekkie zitten om een prooi te bemachtigen en verder nog een giraf.

We waren om een uur of 19 uur terug en om 20 uur eten; heerlijke Zuid Afrikaanse pasta en vegetarische pasta en dan nog groenten. We hebben gezellig met Isaak en zijn broer Woesie zitten kletsen. Isaak kan op zo'n smakelijke manier verhalen vertellen en nog smakelijker lachen.

links: gnoe en rechts: een overblijfsel van een giraf

Als we in onze tent zijn dan hoor je zo nu en dan het geluid van een luipaard die in de buurt is; een soort van zagend geluid.

 

Dag 5:

Ik had slechts een paar uur geslapen vanwege de kou en toen ik om 6:30 uur op stond was de reden hiervan me duidelijk: we waren vergeten om de buitenkant goed dicht te doen. De kou kon dus zo naar binnen.

De truck zit ingenieus in elkaar.

Weg of geen weg, that is the question?

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog wat foto's genomen en daarna weer in de truck op weg naar de Hazyview Inn aan de rand van de Sabie rivier.

Kevin moest even boodschappen doen en wij mochten in het dorpje rondkijken. Even ge -internet en wat  rond gekeken en daarna de trip naar onze nieuwe locatie.

Al bij het binnen komen van dit deel van het wildpark zagen we een aapje in een boom en een impala aan de andere kant.

Een leuke kamer en een heerlijk bed met een kussen. We moesten wel ons eigen slaapzak gebruiken en ook handdoeken, maar het vooruitzicht om zo lekker zacht te slapen is heerlijk. Dat maakt het delen van de wc en douche weer goed.

Maar al snel was er een foto-alarm want Kevin was bezig met het wegbrengen van de boodschappen van de truck naar de keuken en toen was daar ineens die grote struisvogel die de term selfservice in de praktijk bracht en een zak met 10 bolletjes zo uit de kar gepikt had en die over de grond verspreid had. Hij was heerlijk aan het eten en zelfs de plastic zak slokte hij in een paar keer weg.

Kevin kon nog net zijn sleutels redden want die had Struisie ook wel eens willen proeven.

Er liepen trouwens ook een aantal everzwijnen langs onze kamers en een mangoes. Dat is een diertje zo groot als een kat en hij is erg slim en maakt kastjes open en gaat overal in als het maar enigszins mogelijk is.

Na de lunch was er een wandeling langs de rivier en de temperatuur was al flink opgelopen tot een graadje of 25. De zon is zeer krachtig en de route zeer moeilijk. Er was geen weg, maar 1 of 2 planken of boomstammen die in de modderige grond lagen en daarbij opgeteld de moeilijkheidsgraad van omhoog en omlaag in die warmte en de afgrond die zo nu en dan dreigend aanwezig was… pfff, maar het was het waard want bij het uiteindelijk punt aangekomen was het prachtig. De Rivier was nog best koud, maar Kevin ging erin en liet zich door de stroom een eindje meevoeren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na ruim 2 uur waren we terug bij het begin: de poort die de bush scheidt van ons hotel, maar waar stroom op staat om de gevaarlijke dieren zoveel mogelijk aan die kant te houden.

De 2 Spaanse vrouwen die zo graag wilden lopen - zoals ze zeiden toen ze bleven kletsen tijdens de uitleg van Isaak - gingen niet mee. Zij regelden een schoonheidsbehandeling.

Meteen een douche genomen en onze bemodderde schoenen laten drogen.

Zodra het eten er staat zijn de Spanjaarden er bij en scheppen zoveel op dat anderen langer in de rij moeten staan en de kans lopen dat er niet genoeg is.

Na het avondeten deed Kevin het Zuid Afrikaanse Springbok spel met iedereen. En gaat erom dat de vrouwen 1 vingers aan elke kant van hun hoofd ophoog steken alsof het hoorns zijn, want zij zijn de vrouwtjes springbokken. De mannen 2 vingers want hun hoorns zijn groter. Iedereen staat op een afstand van de tafel en op tafel staat voor ieder een glaasje drank. Degene die knoeit bij het drinken van het glaasje moet nog een glaasje drinken. Het gaat als volgt:

Kevin legde uit dat ze dus allemaal springbokken waren en zich ook zo moesten gedragen.

Iedereen staat op een bepaalde afstand van de tafel en dan moet iedereen een klein sprongetje maken in de richting van de tafel en dan vraagt de opper-springbok Kevin - en de rest dus ook - zich af of hij een luipaard hoort? Hij kijkt rechts, hij kijkt links, hij kijkt tussen zijn poten. Nee en dus maakt hij een klein sprongetje naar voren. Dan vraagt hij zich af of hij een neushoorn hoort en weer het ritueel van kijken en een sprongetje. Zo passeren er een aantal dieren tot men bij de tafel is en dan moet men het glaasje drinken maar zonder het vast te pakken, want de handen zijn immers naast het hoofd.

Grappig als je iedereen op een rij ziet staan en het zelfde ziet doen.

 

Morgen mogen we uitslapen en hoeven pas om 6:45 uur op te staan.

 

 

 

 

 

 

 

Dag 6:

Sunrise in Hazyview

Struisie wilde mijn tasje van het fototoestel wel als ontbijt nuttigen, dus een snelle move was wenselijk.

Heerlijk ontbijt en toen richting Krugerpark. We hebben veel dieren gezien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even een verzameling dieren:

• impala's, gnoes,
• nijlpaardenfamilie
• krokodillen
• giraf
• adelaar en andere roofvogels
• reiger
• schildpadden
• springbokken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Snel even wat drinken is er voor de giraf niet bij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit imposante rimpelachterwerk behoort toe aan......????

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En deze olifant had zin in een worteltje van een struik en kijk maar eens hoe hij die te pakken krijgt

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                                                                                                          

 

 

 

 

 

 

 

the Ground Hornbill

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Neushoorns op een paar meter afstand

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wie doet aan AAPJES KIJKEN?

 

 

We hebben 6 Spanjaarden; 3 vrouwen en 3 mannen. 1 stel - Felice en  Maria - zijn heel aardig en  ik zie symptomen van vervangende schaamte met betrekking tot de twee vrouwelijke landgenoten. Mercedes en Carmen zijn echt verwende wezens. Ze proberen het vaak zo te regelen dat hun koffer door een ander in de truck wordt gezet. Daarnaast is het ook nog lastig omdat ze bij Engelstalige uitleg er vaak doorheen beginnen te kletsen of zitten rommelen met papieren zakken.

En of dit nog niet voldoende is, zingt Mercedes vals mee met de muziek op haar mp3 speler en knipt met haar vingers of slaat op de maat tegen de ijzeren lockers. Uitermate irritant. Maar nog kan het erger, want in het Krugerpark stond op een meter of 5 afstand een grote neushoorn en dit soort beesten staan bekend om hun agressie als je bijvoorbeeld lawaai maakt, dus Kevin vroeg om zachtjes te doen, maar het Spaanse volkje van 4 kwebbelde er lustig op los. Ze praten ook met zo'n volume dat je je afvraagt of ze standaard met oordopjes lopen.

De lunch was bij de truck. Je kon er een broodje maken en dat op eten zittend op een muurtje of de grond. Mevrouw the Queen, want die bijnaam heb ik haar toen maar gegeven door haar manier van doen, ging bij een rondavel op een stoel zitten. De andere is in navolging van de queen omgedoopt in prince.

Het zijn ook de die vrouwen die om een servet vragen en een papieren bord pakken om hun eten op klaar te maken. En in het verlengde van de queen wordt de andere vrouw nu prince genoemd, want de allures zijn eveident aanwezig.

Aan het eind van de dag gingen we naar onze rondavels waar we overnachten. Dit zijn schattige kleine ronde huisjes waarvan de vorm gebaseerd is op de hutten van de inheemse bevolking. Prima verzorgde bedden met dekens en kussens, dus geen slaapzakken nodig. Een koelkast en een wastafeltje op de kamer en voor de douche en wc moeten we naar het sanitair gebouw.

onder: het sanitaire gebouw                                                   nummer 46, ronde gedeelte, was van ons

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er was zelfs een koelkast en we hadden geen slaapzakken nodig...

 

De 2 Spaanse vrouwen waren `not amused' met deze overnachting en waren zo boos dat ze niet kwamen eten maar samen in het restaurant gingen eten. Prince zei: `Kevien, è its terrrrible, horrrible. Aii hef neverrr bien in sutsch a horribil sing'.  Maar Kevin ging er verder weinig op in; hun keus en `take it or leave it' benadering. De  mannen kwamen echter wel. En toen we het over de volgende dagen hadden sijpelde er toch wat Engels door bij de mannen. Morgen gaan we namelijk naar Swaziland  en zal het verblijf zeer basic zijn. Het is eigenlijk meer kamperen.

Daar blijven we 2 nachten en omdat we in totaal maar 2 handdoeken hebben passen we de ziekenhuistruc weer toe: een handdoek voor de bovenhelft van onze lichamen en 1 voor onder. Geen probleem!

Maar Juliano brak in lachen uit en begon een toreador na te doen ten teken dat Carmen furieus zal reageren op dit nieuwe verblijf.

Zoals je ziet zorgt de truck ook nog voor licht tijdens ons diner

 

Kevin zegt vaak bijvoorbeeld 19 uur `isch' en dan bedoelt hij om en nabij. Maar dat `isch' geldt niet voor de vertrektijden, maar meer voor het avondeten. Hij kookt namelijk en de ene keer gaat dit iets sneller dan de andere keer. Dit kan zowel afhankelijk zijn van eventuele extra hulp van een paar groepsleden of dat de kookfaciliteiten zeer beperkt zijn.

 sunset in het Krugerpark

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 7:

Op om 5 uur en om 5:15 uur de rugzakken in de truck, 5:30 uur snel ontbijt en om 6 uur op weg. Eerst een deel nog door het Krugerpark en daarna richting Swaziland waar we ongeveer om 18 uur zullen aan komen. Een flinke dag dus.

Maar dat zijn we intussen wel gewend en dus liepen we braaf om 5:30 uur een boterham weg te werken en zaten we - na nog een extra zekerheidsplasje - op tijd in de truck.

Tijdens het ontbijt floot Juliano subtiel het liedje: Toreador van Carmen.

Eerst nog een poging gewaagd om het restantje van de big five te zien, maar helaas is dat niet gelukt.

Een hele aparte ervaring om zo tussen het wild te rijden en het is erg moeilijk om de leeuwen te zien, want ze gaan op in de kleur van het landschap.

Nog wat beestjes:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

we verlaten het Krugerpark en gaan richting onze volgende bestemming het koninkrijk Swaziland; een bergachtig gebied met traditionele dorpjes en markten. Vervolgens naar het gebied van de beroemde Shaka, koning van de Zulu's.

Om daar te komen moesten we een aantal grenzen passeren en stempels laten zetten in onze paspoorten. Eerst gingen we Zuid Afrika uit en kregen dus een stempel dat we dat gebied verlaten hadden en verbleven we in een niemandsland, waar overigens wel wc's waren. Een aantal meters verder een kantoortje binnen en nog een stempeltje. Toen een stuk rijden en lunch bij de truck. Het was behoorlijk warm en dat voor de winter… toen weer dezelfde procedure van uitschrijven via stempel en verder inschrijven met stempel en dan nog eens je paspoort laten zien aan de man bij de grens.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lunch aan de truck

Van deze mevrouw heb ik tafelkleden gekocht.

De mensen hebben veel humor. De kleden hingen met een soort wasknijpers aan een touwtje en ze haalde de knijper eraf en stopte hem in haar mond om mij het kleed te laten zien. Ik verstond natuurlijk niks van wat ze zei en dus nam ik de knijper uit haar mond en stelde mijn vraag nog een keer en toen ik mijn antwoord gekregen had stopte ik de knijper weer in haar mond. Ze moest er hartelijk om lachen!

Ik heb natuurlijk veel te veel betaald, maar ik vond het een goede deal en we waren beide tevreden. Wat wil een mens nog meer?

Nadat ik de kleden had gekocht vroeg ik of ik een foto van haar mocht maken en meteen kwam de handelsgeest naar boven en haalde ze een kledingstuk van de lijn als showmodel.

In het gelid staand poseert ze voor mijn foto.

Tijdens onze trip kreeg Kevin de melding dat de pomp in onze komende locatie kapot was en dat er helemaal geen water was en dat het   nog niet zeker was wanneer de pomp gemaakt zou worden.

En dan moesten we nog onze slaapplaatsen zien. Ik kan het best omschrijven als kleine houten 2 persoons-tenten of anders gezegd een soort van luxe hondenhokken. En die luxe zit dan in het feit dat er een deur in zit die je kan afsluiten als je weg gaat, maar niet als je in het hok zit (dus niet aan de binnenkant). Er staan twee bedden en een klein paadje om te lopen. Een vierkant gat met een hor ervoor was het raam. Aan het voeteneinde van het bed was een kleine ruimte en natuurlijk onder de bedden. Dat was nodig om de troep kwijt te raken, want dat moest er ook nog in. Onderweg hadden we extra water gekocht want doordat de pomp kapot was,  kon er niet gedoucht worden. We blijven hier - in het Drifters Zululand Camp bij Hluhluwe - 2 nachten en men hoopt dat de pomp vannacht gemaakt kan worden. Dus een emmertje met water uit de fles en op de ouderwetse manier me gewassen. Geen probleem.

 

 

 

Het is hier erg warm omdat we vlakbij de Oceaan zitten en er een warme stroom over het land stuurt.

's Avonds in de grote ruimte gezeten en wat spelletjes gedaan. Drie bleven buiten slapen en de rest werd vrijwillig opgehokt.

De deur kan wel op slot als je weg gaat, maar niet van binnenuit.  En heel hoog zijn ze ook niet zoals te zien is.

In de avond gezellig met elkaar wat gedronken en spelletjes gedaan. Zoals een aansteker oppakken op een bijzondere manier. In deze positie zonder handjes de aansteker omgooien....kunnen vrouwen wel en mannen meestal niet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 8:

Om 6:50 uur op en de vette spin die gisteren al in de wc zat, kwam ik weer tegen. Er was nog geen water en dus eerst een emmertje regenwater halen en dan naar de wc en doortrekken d.m.v. de emmer leeg te gooien in de wc.

Om 7:15 uur ontbijt en daarna vertrek voor de wandeling in het bos en langs het  St. Luciameer. De wandeling verliep wat anders dan gedacht, want Kevin volgde niet het gewone pad maar ging dwars door alles heen. Er zitten in de bos giftige slangen en andere enge beestjes, maar toch koos ik er voor om dan oog in oog te staan met een slang als het pad iets rechter was.

Daarbij kwam dat het al behoorlijk warm was en dus verloor je heel veel vocht. Het viel ook niet mee om niet geraakt te worden door loshangende en/of terugspringende takken en tevens op te letten of je geen slang of ander ding tegen kwam.

Op een bepaald moment bleek dat Kevin de route kwijt was en we kwamen erachter dat we al eens op die plek geweest waren en dus in een kring gelopen hadden. Nu was het zaak om het juiste pad te vinden en dus op zoek naar voetstappen om het pad te vinden. Gelukkig werden die gevonden door een groepsgenoot en konden we terug keren naar de truck.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hadden handdoeken en shampoo meegenomen, want er was nog steeds geen water vanmorgen. Aan het meer stonden gebouwtjes met douches erin en dus van die gelegenheid gebruik gemaakt. Oké, het was niet ideaal maar in elk geval konden we het hikingzweet afwassen.

Daarna meteen maar mijn handdoek en shirt uitgewassen, want we hebben elk maar 1 handdoek.

Snel omgekleed, want na de lunch gingen we met kleinere terreinwagens een safari in het bekende Hluhluwe (spreek uit: sloewie sloewie) Game Reserve doen. Daar hebben we de grote beestjes ook weer kunnen bewonderen. Prachtige rit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op een paar meter afstand stond een groepje neushoorns

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze kwamen heel dicht bij de open jeep, dus mondje dicht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De neushoorn heeft proportioneel gezien wel hele kleine oogjes in vergelijking met dat grote zware lijf. En de ogen zitten aan de zijkant, dus hij kan niet alles in een blik overzien. Vooral als er jongen zijn is het opletten, omdat ze dan erg agressief kunnen reageren om hun jongen te beschermen. doordat ze neit alles goed kunnen zien is het vaak een schrikreactie, maar ook als is het een instinctieve  reactie deze kan wel dodelijk zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Smile, say cheese!!!!!                   In die schattige bolletjes zit een giftig wit goedje

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oei! de groep is al zo groot!


                                                                                                                                                                                                                                                                           

visarend het bestijgen van de jeep

Op het nummerbord zie je de letters GP en dat staat voor de omgeving Johannesburg. CA = Capetown (Kaapstad).

de vogel dineert op de buffel

 

 

 

mama was al overgestoken en girafje volgde in slow motion

hoewel men links rijdt hebben dieren hier zowel van links als van rechts voorrang.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Streepje voor streepje eet de vogel de parasieten van de zebra. Het streeppatroontje loopt tot achter aan toe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onder zie je de Helmeted Guineafowl, maar wij zeiden gewoon de gestippelde kip.

Bij thuiskomst was er weer warm en koud stromend water; wat een luxe om de wc gewoon door te trekken…

Vanmorgen wilde prince en de queen naar het volgende hotel gebracht worden. Ze wilden de taxi wel betalen, maar helaas is er geen taxi… nou helaas…nee..want we hebben al zoveel plezier om hen gehad.

De voorste terrein wagen zaten Inge en Christoph naast de queen en dan wuifden ze heel koninklijk naar ons. Tijdens de plaspauze nog wat staan te lachen over de queen en toen we weer verder gingen zei Christoph: `Op naar Buckingham palace'.  Hij kan zo leuk uit de hoek komen en hij is altijd zo behulpzaam.

Als diner kregen we braai (bbq). Een stoel was een boomstam, zit wat wiebelig maar van lieverlede vind je je balans.

Daarna weer naar ons hondenhok.

 

Dag 9:

Om 6 uur op en alles weer inpakken en in de truck doen. Na het ontbijt op weg naar een traditioneel Zuludorpje waar we een Sangoema (waarzegster) gingen bezoeken. Zij had een bergje munten, schelpen en botjes voor zich die ze uiteengooide en dan kon je vragen stellen. Leuk om mee te maken dat ze zegt dat we heel lang zullen leven en ook dat ik pas op hoge leeftijd met een stok zal lopen. Nou als ik aan de hiking van de vorige denk dan twijfel ik echt of ze het over mij had.

Ik heb wat ballonnen uitgedeeld en ook laten zien dat een ballon geluid kan maken. Ik ben op de grond gaan zitten, zodat ik oog-in-oog met de kinderen kon zijn. Een klein kindje stond met een flinke snottebel naast me en die heb ik op mijn schoot genomen. Toen ik aan Inge vroeg of het kind een broek aan had kreeg ik een ontkennend antwoord. Maar ze kon me wel vertellen dat het een jongetje was. Ja en dan maar hopen dat hij al zindelijk was, maar dat betwijfel ik eerlijk gezegd want geen onderbroek wil zoveel zeggen als: NIET ZINDELIJK, want dan kan de broek immers ook niet nat of vies worden!

de huisvesting is klein en zeer pover                                                     mevrouw de sangoema

 

 

 

kralen, schelpen, munten en andere troepjes worden uitgegooid en met het handvat van de paraplu wijst ze iets aan en vertelt de betekenis

 

Daarna bezochten we naar een high school. Er werd voor ons gezongen en gedanst en wij mochten zelf ook mee doen. De Drifters hebben de school financieel geholpen en brengen nu regelmatig toeristen daar na toe, zodat er geld blijft binnen komen. We hebben 80 pennen en wat geld bij hen achtergelaten.

Het meisje met de witte trui had een prachtige stem met een flink volume. Ze zong vanuit haar hart.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dat meisje zong niet alleen prachtig, maar was ook erg lenig

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Weer in de truck en gingen we verder zuidwaarts, langs de Indische oceaan en even ten noorden van Durban, was de locatie van de volgende overnachting. Strand en Oceaan! Wij hadden het getroffen want wij hadden een badkamer op onze kamer met bad en wc. Dus heerlijk dichtbij.

Ook kon er was ingeleverd worden en wij hadden een grote tas vol. Morgenochtend krijgen we het weer terug en dan moeten we onze rugzakken opnieuw ordenen, want we gaan naar de Drakensbergen. En het woord zegt het al, we zitten dan ook op een berg. Geen elektriciteit, maar wel licht via zonne-energie. Dus een dagje zonder mijn flybook en ook mobiel onbereikbaar. Er is warm en koud mineraalwater.

We hebben een walvis met jong voorbij zien komen. Morgen weer vroeg op (6 uur), maar nu uit vrije wil om de zonsopgang te zien en dan is de kans ook groot dat we vanaf ons balkon dolfijnen zien zwemmen.

Wat heeft water een kracht. We horende golven van de Oceaan heel goed in onze kamer. Wat zal dat heerlijk slapen: het geluid van de oceaan, een bed met een kussen en dekbed en een wc op loopafstand. Een foto vanaf ons balkon. Wat een luxe, die heerlijke bedden en zo schoon allemaal.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

vis en daar hoort natuurlijk een lekker biertje bij

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 10:

Vandaag om 5:50 uur opgestaan om de sunrise te zien en het was het dubbel en dwars waard. Doordat het een internationaal gezelschap is spreken we veel Engels en daar raak je zo aan gewend dat ik soms zelfs even moet nadenken wat het woord in het Nederlands is en in het Engels droom. Ik ben trouwens niet meer terug naar bed gegaan, want als je eenmaal naar de Oceaan aan het kijken bent dan is het moeilijk om te stoppen. En natuurlijk hoopte ik ook dolfijnen te zien, maar helaas hebben ze een andere route genomen. Wel zaten er apen op het dak naast me.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Weer eens wat anders dan een kat op dak.

Om 8 uur was onze laundry klaar en natuurlijk was er wel een wit truitje met blauwe vlekken en een beige broek die blauwe plekken vertoonde, maar ach voor wat je ervoor betaalt kan je niet klagen. Bovendien hadden we het zelf moeten zeggen als er iets apart gewassen moest worden. Thuis in een chloorsopje en het wordt weer één kleur, ik weet nog niet de welke maar ach wat maakt het uit tegenwoordig kan bijna alles.

Omdat we de berg op zouden gaan moesten we onze bagage reduceren want de truck kan de berg niet op en dus gaan we over in jeeps.

9 uur een heerlijk ontbijt en daarna vertrek. We zaten al in de truck toen bleek dat er iets mis was met de remmen. Geen goed teken en zeker niet als je weet dat je de bergen in gaat. Kevin en Dyon hebben een aantal pogingen gewaagd om het euvel alsnog te verhelpen, maar dat is niet gelukt en de Mercedes- specialist moest erbij komen. Ja en wat doe je dan met 18 wachtende mensen.

Er werden meteen taxi's geregeld en zoals we al dachten wilden de Queen en Prince meteen instappen, maar Dyon had die taxi al voorbestemd aan de 4 meiden en haalde de instappende Spaanse vrouwen er uit! Hahaha! We werden naar Durban gebracht en vlakbij de Sealife (een aquarium en nog veel meer) afgezet. Om 13:30 uur zouden we dan weer op dat plek moeten verzamelen voor de trip naar de Drakensbergen.

De Sealife was prachtig en we hebben een zeehonden - en dolfijnenshow gezien. Toen het bijna de afgesproken tijd was zijn we weer naar de afgesproken plek gelopen en daar stond Dyon met de mededeling dat we nog extra tijd (nog 2 uur erbij) kregen, omdat de truck nog niet gemaakt was.

We hebben die tijd benut door eens lekker uitgebreid te gaan lunchen en tegen de afgesproken tijd hebben we de rest van de groep - die aan het verzamelen was - opgezocht. Maar meteen viel mijn oog al op de mij bekende taxi's en chauffeurs. De truck was nog niet gemaakt en we gingen weer terug naar ons prachtige hotel aan de Oceaan. Super! En ook kregen we dezelfde kamers. Ik had al tegen Morena gezegd dat - als we dezelfde kamers kregen - ik weer een dansje met haar zou maken en ja hoor: we dansten midden op straat een vreugdedans. En dit vooral om dat de queen en prince geen badkamer hadden en daarvoor naar de gang moesten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 11:

5:30 uur op, om 6 uur ontbijt en daarna vertrek. Rondom het middaguur kwamen we op de Drakensbergen aan. Tenminste aan het begin, want de truck kan niet naar boven. Overgestapt in een 4x4w en daarachter een kar met bagage. Hele smalle weggetjes, over bruggetjes, door een beekje, schuin, omhoog enz. maar de jeep hield vol. Ik was voorin geklommen en ook deze instap was belachelijk hoog, maar van de jeep achter was nog veel hoger.

De rit besloeg 5 km en volkomen door elkaar geschud kwamen we boven op de berg. Daar stonden een aantal schattige houten huisjes en er konden 2 stellen per huisje. Middenin zat de badkamer (douche, wastafel en wc) en aan beide zijden was een slaapkamer met open haard. Heerlijk warm gestookt. We deelden ons huisje met het Spaanse koppel. Zij zijn erg aardig.

Na aankomst ging de groep - voorzien van een lunchpakket - een 5 uur durende hiking doen, maar wij hadden al aangegeven dat wij een vrije middag namen. We hebben heerlijk in de zon gezeten en een fles wijn hield ons gezelschap. Slechts enkele van de groep hebben de hele tocht gedaan, maar de meeste mensen kwamen eerder terug.

 

 

 

 

 

                                                                                                                                        

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 12:

Prachtige ochtend om wakker te worden en de natuur in de bergen te bewonderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We mochten tot 8 uur uitslapen, maar al rond 7 uur zijn we opgestaan. Ons biologisch klokje gooide ons het bed uit. Rondom liepen paarden en de zon straalde al zo veel warmte op het vroege uur uit.

Om 8:30 uur ontbijt en 9 uur weer on the road again.

Alle bagage in de aanhanger en de mensen in de jeep en toen startte de jeep niet. Alle mannen eruit om te duwen, maar helaas. De vrouwen mochten blijven zitten tijdens dit alles. Tenslotte hebben ze met de andere 4x4w onze jeep een stuk opgetrokken naar een hoger op de berg, zodat hij er af kon rijden en dan zou kunnen starten en dat lukte. Maar we stonden natuurlijk niet op een recht stuk maar op een berghelling en dus veel huts en klutsbewegingen verder kwamen we weer bij de wachtende mannen.

Instappen en gaan. Bij het overstappen in de truck kwam het zo uit dat de 2 Spaanse vrouwen eigenlijk bij Kevin moesten zitten, maar na wat heen en weer gebabbel kregen ze Maria en Felice zo ver dat zij bij Kevin gingen zitten.

We hebben de dam bezocht in dit prachtige natuurgebied.

 

Met lunchtijd kwamen we in een schattige dorpje: Clarence. Veel winkeltjes die op het toerisme inspelen. We hebben er heerlijk geluncht.

Om 14 uur was het verzamelen en iedereen was er behalve: de queen en prince.

Een kwartier hebben we op hen moeten wachten.

Daarna reden we via Golden Gate National Park naar Bloemfontein. We overnachten op een boerderij bij Ladybrand (op 10 km. afstand). Het is hier koud, maar gelukkig staat er een klein elektrisch cv-tje en dat warmt lekker op.

 

 

 

 

De sterrenhemels zijn in Zuid Afrika geweldig. Pas dan besef je wat al dat extra licht van lantaarnpalen, kassen enz. voor invloed heeft op het donker en licht zijn.

Tijdens het diner kwamen de irritaties ten aan zien van de 4 Spanjaarden weer boven en toen Kevin vroeg wie vanavond de vaat deed, zei ik al tegen Christoph dat hij het beter in het Spaans zou vertalen want Kevin kan dit wel tegen ons zeggen maar wij verstaan en begrijpen hem wel. Maar die Spanjaarden halen er zelf uit wat ze willen begrijpen en dat is veel linker. Carmen maakt zeer selectief gebruik van haar kennis van de Engelse taal; als ze het nodig heeft dan spreekt ze het en anders is het niet begrijpen-systeem van toepassing. Het gaat ongeveer zo: `Keffien, iets rielie nais hiejr è?'. Of: `iets terrible, horrible'.   Om te voorkomen dat ze er weer vandoor zouden gaan riep ik enigszins vragend, maar meer delegerend naar Carmen of zij de afwas vanavond zou doen. Ze begreep het eerst niet en toen heb ik het met maniertjes en al gezegd, zodat zelfs een doof mens het zou begrijpen.  Inge en Ralf hebben de queen nog even tegengehouden toen ze wilde vluchten, maar ze ontsnapte. Het moet ook voor hen nu duidelijk zijn dat zij de personen zijn die de handjes uit die beauty-salon-mouwtjes konden steken.

Carmen ging naar de keuken en begon aan de haar opgedrongen taak.  Bettina vond het vervelend dat Carmen alleen de vaat deed en ook Kevin gaf aan dat er altijd 2 mensen de klus moeten doen.  Ralf zei zeer terecht dat het om een principekwestie ging en ik vond ook dat - die vrouwen de hele dag samen kletsen en elkaar dus prima begrijpen - ze in haar eigen taal helder aan Mercedes duidelijk zou kunnen maken om haar te helpen. Even later kwam de queen met handschoentjes aan om de vaat te doen.

 

Dag 13

Wekker op 5:30 uur en om 6 uur een snel ontbijt en dan op weg. Eindbestemming Karoo. Maar onderweg nog een paar maal gestopt o.a. in Middelburg; een klein stadje met overblijfselen van de Nederlandse architectuur.

Daar wat boodschapjes gedaan en rond gekeken. Toen weer on the road again. Maar net buiten dit stadje zijn we gestopt om te lunchen aan de truck.

En toen zagen we een nieuwe apartheid in Zuid Afrika ontstaan. De queen en prince hadden al een salade in het stadje gegeten en zonderden zich af van de groep. Ze roepen de negatieve interactie ook zelf over zich af.

Maar bij de salade zat geen fruit en prince kwam wel snel een paar sinaasappels halen, terwijl niemand dat deed omdat we niet wisten of het de bedoeling was.

 

De volgende stop was in een klein dorpje Nieu Bethesda en daar bezochten we het Owl House. Hier leefde Helen Martins van 1898 totdat zij op 78 jarige leeftijd suïcide pleegde. Helen maakte allerlei tekeningen en objecten door gebruik te maken van basale materialen. Zo heeft ze flessen gebruikt en ook het glas versplinterd en tegen de muren geplakt. Ook allerlei beelden gemaakt van cementachtig materiaal. Ze had steeds meer last van arthritis, haar gezichtsvermogen ging hard achteruit en bovendien vond ze dat haar werk klaar was. In 1976 beëindigde ze haar leven.

Vlakbij dit huis was nog een fossielengebeuren. Maar dat was niet erg spectaculair.

Wel een paar mooie overblijfselen van dino's gezien, want die zijn in dit gebied veelvuldig gevonden.

Bij Freddy wat sleutelhangers gekocht. Natuurlijk veel te veel betaald, maar ach die man moet ook wat verdienen. Ik vroeg of ik een foto van hem mocht maken en hij poseerde meteen. Toen ik hem de foto liet zien lachte hij breed uit en zag ik dat zijn voortanden foetsie waren en dus vroeg ik of ik nog een foto mocht maken van een lachende Freddy. Geen probleem: stralend keek hij in mijn lens en wilde meteen het resultaat zien. Hij was zeer in zijn nopjes met het resultaat.

Hier en daar weer ballonnen uitgedeeld en het is zo fijn om te zien dat de kinderen zo blij zijn. Het valt me trouwens op dat de mensen toch een vrolijkere inborst hebben dan bij ons. Over de straat heen wordt er van alles gezegd en gelachen naar elkaar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Omdat er verder weinig te doen en te zien was ging de groep weer naar de truck en zouden we eerder vertrekken dan de afgesproken 17:10 uur. We kwamen de queen en prince tegen en Carmen vroeg: `Wie lieff et faif ten è?' ik zeg dat we eerder vertrekken omdat er niks meer te doen is. Reactie van Carmen: `O, ze houzis aar zo bjoetifoel, bjoetifoel houzis hier!'  Even later komen ze er toch aan.

De weg naar de Drifters Karoo Inn was zoals Carmen zou zeggen: terrible, horrible. Geen echte weg te bekennen en we reden echt in the middle of nowhere. Mobiel meldde: geen service.

Het is een droog gebied; per jaar valt er maar ongeveer 20 ml regen. Karoo is de Khoi (Hottentotten) naam voor `het dorstige land'.

Er waren 5 huisjes met hetzelfde principe als op de Drakensbergen: 2 slaapkamers en een gezamenlijke badkamer en in de hal een open haard.

Wij deelden ons huis met Kevin.

Ook hier weer enkel licht via zonnepanelen, maar in ons huisje waren die tijdens de laatste storm beschadigd. Dus doen wij het met sfeerverlichting van olielampen; je kan er niet goed bij lezen, maar het heeft wel wat (voor een paar dagen).

Tijdens het diner vertelde Kevin dat de laatste bewoner van het huis mr. Groenewald was. Door een of andere onenigheid wilde men hem uit het huis verdrijven, maar voordat men daar de kans voor kreeg heeft zichzelf op het terras opgehangen. Kevin vertelde dat de geest van die meneer rond spookt in het huis en omgeving en dat hij wel eens wat rare geluiden heeft gehoord.

Na het diner zijn Inge, Christoph, Ralf en Kevin naar de bar gegaan. Bijna overal is er een bar, waarschijnlijk een overblijfsel van de engelse tijd.

Een aantal shooters (borreltjes) met de namen: olifant, panter enz. werden genuttigd en na verloop van tijd ontspon er zich een spookscenario. Inge, Christoph en Ralf lagen op de loer en toen Kevin dacht alleen in het huis achtergebleven te zijn, maakten zij enge en onverwachte geluiden. Christoph was door een raam naar binnen gekropen en speelde voor klopgeest. Hij hoorde Kevin bidden: `Oh, lord. I know that I have done wrong things in my life, but please….!'

Kevin vloog het huis uit en ging in de truck zitten. Maar de 3 gingen stiekem erachter aan en lagen onder de truck weer te kloppen enz. Kevin vloog de truck uit en zat in een recordtempo bovenop de truck. Christoph kroop in de truck en klopte tegen het dak. Zo zijn ze bezig geweest tot een uurtje of half drie vannacht en dat was tevens de reden dat Kevin niet in ons huis sliep; hij durfde niet van de truck af te komen. Vanmorgen hilariteit natuurlijk toen de rest van de groep geïnformeerd werd en Kevin heel eerlijk aan gaf dat hij bang was geweest en zich niet kon herinneren om ooit zo blij te zijn met de opkomst van de zon.

Ik weet niet of hij de volgende groep op de hoogte brengt van mr. Groenewald.

En ik kan weer een vakantietrauma aan mijn lijstje toevoegen:

• mijn Papadayan-duim: op de Papadayan vulkaan in Indonesië gevallen. Het hele stuk omhoog was ik begeleid door onze chauffeurs omdat het allemaal rollende lavagesteente was en ik dacht dat ik de rest wel zelf kon lopen. Nee dus.
• mijn bootpoot uit Vietnam: aan een modderige kant moesten we in de boot stappen en Frans zei nog geef me een hand, maar nee ik kon het zelf wel. Gevolg dat mijn been onder de punt van de boot gleed en ik het gevoel had dat mijn scheenbeen gebroken was. Nu na 10 jaar zit er nog steeds een grote plek die veel weg heeft van een open been, maar het is gelukkig nog nooit open geweest. De plek doet nog regelmatig pijn en dan voelt hij extra heet aan.
•  Kreta-heup: op Kreta wilde ik van de brommer springen maar dat ging niet goed en toen bezeerde ik mijn heup behoorlijk.
• -mijn kerk-knieën: in Meschede (Duitsland) was ik rond aan het kijken in de kerk en was vergeten dat ik op het altaar liep dat behoorlijk verhoogd was. Ik stortte dus neer op mijn knieën; pijnlijke oefening.
• -Karoo- enkel: na het diner wilden we naar ons huisje gaan, maar ja in de middle of nowhere met enkel zonnepanelen, is het licht schaars. En dat zou nog niet zo'n ramp zijn geweest als het pad waarop je moest lopen redelijk recht was. Maar het was bezaaid met stenen en steentjes; sommige lagen diep vast in de grond en andere rolde met je mee. En zo een had ik te pakken of liever gezegd net andersom. Ik verzwikte mijn enkel en zat de volgende seconde al op mijn knieën. Het ging allemaal zo snel dat Frans ook niet door had wat er gebeurde. Een voordeel is dat mijn gewrichtsbanden niet sterk zijn en dus makkelijk mee rekken, dat is normaal gesproken natuurlijk niet handig maar in dit geval is de blessure daardoor beperkt gebleven.

 

Dag 14

Om 7:30 uur op en 8 uur ontbijt en daarna zou er gewandeld worden in de omgeving, maar dat was voor mij niet van toepassing. Ik heb braaf met mijn been omhoog gezeten en elk kwartier wat oefeningen gedaan, want morgen moeten weer op weg en dan is het in- en uit de truck stappen.

En zoals gewoonlijk is het wachten op de queen en haar gevolg eer de groep weg kan.

Arturo en Julio hebben tortilla's gemaakt. Nou eigenlijk Julio, want Arturo stond er knap verloren bij met zijn flesje olie. Hij is duidelijk niet gewend om ook maar iets aan huishoudelijk werk te doen.

In onze achtertuin liepen impala's en struisvogels. Een prachtige zonsondergang.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 15

Omdat het zondag was en de musea dan niet zo vroeg open gaan mochten we tot 7:30 uur uitslapen, om 8 uur ontbijt en om 8:30 uur vertrek. Natuurlijk moesten de rugzakken al voor het ontbijt geladen zijn, zoals gewoonlijk.

Het vertrek was net zo moeilijk als de komst: schuddende truck, hotsen en klotsen tot er weer een goede weg was.

De eerste stop was Graaf Reinet; een leuk stadje met huizen die Hollands aan doen. Het is een van de oudste stadjes. Een museum bezocht en daar gevraagd om mijn mobiel wat op te laden, want in de vorige locatie was er geen stroom. Nou gaf dat niet want je kon toch niet bellen of sms-en, want er was geen bereik.

 

 

 

 

 

 

Rond 12 uur de bekende lunch aan de truck en bij gebrek aan sanitaire voorzieningen mochten we zelf uitkiezen achter welke struik we wilden plassen.

Queen en prince vonden de eet-locatie maar niks en ze deden een broodje in een plastic zakje en aten dat later in de bus op.

Ook commentaar natuurlijk op het ontbreken van een wc. Maar als de nood hoog genoeg is, dan gaan zelfs de queen en prince de bosjes in.

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen volgde de rit door de Valley of Desolation. Die naam zou eerder gegeven kunnen worden aan de bergen waar we vervolgens doorgingen: Outeniquabergen. Een korte omschrijving:

           -heel erg hoog

           -diepe ravijnen

           -weg = zand en keien

           -veel haarspeldbochten

           -een grote truck en smalle weg

           -geen vangrail, diepe ravijnen

           -berg na berg

Op een bepaald moment waren we onder aan een berg en er stond zowaar een kleine pub alias winkel. De wc was een hokje buiten met een toiletpot boven een gat. Je kon aan het aroma merken dat je niet de eerste was die de wc gebruikte. Ook de prince, die nu een upgrade heeft ondergaan tot witch, moest plassen en om in haar manier van doen te reageren zei ik tegen haar: `Naiz houz è?'  Ze heeft nog net niet het guiness book of records gehaald wat betreft snel plassen.

Nog een biertje gepakt en toen gingen we weer op weg. We dachten dat we de bergen gehad hadden, maar dat was niet waar. Van alle kanten doken de bergen weer op en meanderde de smalle weggetjes zich rondom de bergen en waren de ravijnen in hoogte en soort (rots of groen) gevarieerd.

Een auto passeerde de truck en zei dat er een band kapot was. Nou dat had hij goed gezien want er zat een flink gat in. En ik maar blij zijn dat de truck achter 2 wielen naast elkaar had, zodat als de buitenste over de rand ging - en ik zat aan die kant van de truck aan het raam - in elk geval de tweede nog houvast had op de weg. Nou mooi niet, want die tweede bleek niet een maar twee gaten te hebben. Dus op de berg moest er een wiel verwisseld worden. Een hele klus.

Na veel extra hulp en een half uur verder zat de reserveband erop en konden we de weg vervolgen. De kennis van Kevin die toevallig langs kwam en mee hielp, bleef een tijdje op zijn motor achter ons rijden en na een paar kilometer hebben ze de band gecontroleerd of de moeren goed vast zaten.

De weg naar de inn was weer heel speciaal. Als je het bordje van de Drifters ziet, dan ben je er nog lange niet. Dan moet je een aantal kilometers door ruig gebied. De truck laat je allerlei oefeningen doen zonder dat je daar zelf iets voor hoeft te doen: verticale lancering, horizontale bewegingen en gevolgd door een combinatie van deze twee.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aangekomen bij de Drifters Inn in de buurt van Knysna (spreek uit: Naisna)  werd alle bagage weer uit de truck geladen en toen hoorden we een sissend geluid; in de band die voor de vervangen band zat. En ook in deze band zat een gat.

Dus 2 banden op 1 dag en geen reserve meer.

De locatie is mooi, maar ook nu weer geen mobiel bereik.

 

 

Dag 16

Om 7 uur waren Kevin, Ralf en Christoph al weer de band aan het verwisselen.

Om 7:30 ontbijt en 8 uur op weg naar de Plettenbergbaai. Daar wat gekocht voor Maria die morgen jarig is. Ook nog gezocht naar een externe had disk om mijn foto's extra op te slaan, maar ze hadden alleen hele grote dingen en dat is niet handig als je maar een rugzak mag in plaats van een koffer.

De queen en de witch hadden bedacht dat ze vandaag maar in de Plettenbergbaai zouden blijven en toen duidelijk werd dat Kevin niet op en neer zou rijden om hen weer op te halen besloten ze de hele dag tot 21 uur `s avonds daar te blijven. Lekker rustig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Droog oefenen voor de bungy sprong bij de Pletterbergbaai

 

Daarna nog aan de baai gezeten tot de groep compleet was en toen naar de bungy jumping. Kevin, Inge en Christoph wilden graag springen. Het gaat hier wel om de `world's highest bungy' 216 meter. Wat dapper om dit te durven. We reden over de desbetreffende brug en dan al krijg je bijna kippenvel bij het idee dat je daar af moet springen.

Maar ze drie hebben het geweldig gedaan. Kevin sprong voor de tweede keer en wilde nu eens achteruit springen. Inge en Christoph hadden nog nooit gesprongen en ze sprongen zo sierlijk alsof er een nieuwe vogelsoort was ontstaan.  Kevin springt achterwaarts.

 


















 

 

Daarna naar het Tsitsikamma National Park. De groep ging daar de `Ottertrail' lopen, maar die zou erg heftig zijn. Ik had sowieso al niet meegedaan, want mijn enkel doet het nu redelijk maar ik wil hem niet voor het blok of liever de rots zetten, want het bleek veel rotswerk te zijn waar men over moest klimmen en klauteren. Morena voelde zich ook niet fit en bleef zij ons. We hebben een uurtje langs de kust gewandeld en dolfijnen gezien. Prachtig en dat heerlijke weer, prachtig zonnetje, een graadje of 23 en droog.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

klipdassie

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot zijn we naar een Italiaans restaurant gegaan en hebben heerlijk gegeten.

De queen en de witch weer opgehaald en luid lachend kwamen ze in de truck. Niemand reageerde echter en toen was het snel rustig.

In het donker terug en dan is het moeilijk om te zien waar de kuilen en gaten in de povere weg liggen en dus waren de schokken nog onverwachter en gevoelsmatig heftiger omdat je er niet op kan anticiperen.

 

 

 

Dag 17

Om 7:30 uur ontbijt en omdat er daarna een wandeling was gepland die heuvel op en af ging en die ik dus niet mee kon doen, omdat dit niet echt  bevorderlijk voor een herstellende enkel was, wilde ik uitslapen. Maar mijn gewijzigde biologische klokje  in combinatie met een gehorig huisje (buren zijn de Italiaanse vrouwen), zorgden ervoor dat ik braaf om 7:30 uur aan het ontbijt zat.

De groep ging wandelen en ik ben heerlijk met mijn reisverslag aan het werk geweest.

Rond 10 uur waren ze terug en om 10:15 uur vertrek naar Knysna.

Aangekomen in Knysna bleek dat de witch weer niet goed had opgelet. Ze had een flinke lik crème op haar ouderdomsvlekken gesmeerd, liep op teenslippers en had een badpak aan! Mevrouw dacht dat het vandaag een stranddag was ingepland. Natuurlijk compleet vreemd, want gisteren was het heerlijk weer en heeft ze de hele dag samen met de queen aan het strandstadje doorgebracht met winkelen.

Ik lach dus finaal in een deuk en de witch zeggen dat ze het niet goed begrepen had en niet zo goed engels sprak. Gezegd dat ze best goed engels spreekt maar dat ze beter moet luisteren. Ja maar dat was moeilijk vanwege de druk op haar oren door het rijden in dalen en die haar wat doof hadden gemaakt. Uitgelegd dat horen en luisteren 2 verschillende dingen kunnen zijn.

Daar een boottochtje gemaakt, maar slechts in de baai omdat de oceaan te hard te keer ging en dat zou te gevaarlijk zijn. Na het boottochtje waren we de middag vrij om te winkelen in Knysna, maar het weer was omgeslagen en het was kil en later begon het ook nog te regenen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rijkdom met verstand, want deze meneer zorgt ervoor dat het eiland natuurlijk gehouden wordt

Vanavond de verjaardag van Maria gevierd. We hadden gisteren voor haar een cadeautje gekocht en Kevin en Christoph hadden voor cider en taart gezorgd.

Lekkere Afrikaanse muziek en nog een Zuludans gedaan. Gezellige avond.

 

Dag 18

Vertrek uit Knysna om 7:30 uur en moesten meer dan 400 km afgelegd worden. De ochtend was het bewolkt maar in het begin van de middag scheen de zon gelukkig weer.

We hebben een aloë vera fabriekje bezocht en natuurlijk wat gekocht. Daarna nog een lunchstop.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Hermanus hebben we walvissen zien zwemmen. Prachtig.

De volgende stop was de False Bay (valse baai). Men dacht eerst dat het een baai was, maar hij is veel te groot voor een baai en vandaar die naam. We hebben daar walvissen gezien.

 

 

Rond 18:45 uur aangekomen in Cape town Drifters Inn.

Vanavond geen groepsdiner en ik had ook geen zin om in een restaurant te gaan eten en dus lekker even wat toast en kaasjes en drank gehaald en, met de beentjes languit op bed, gegeten.

Onze kamer is wel typisch; er zit een raam in maar die kijkt op een binnenplaats uit maar als je recht omhoog kijkt zie de lucht. Ach het is maar voor drie nachten.

Bij het boodschappen doen zie je veel hangmensen in kleine groepjes. Sommige spreken je aan en andere weer niet. Ofschoon Kaapstad een goed beleid heeft ten aanzien van de criminaliteit is het toch oppassen geblazen. Altijd uitkijken als je geld pint, want er zijn altijd van die behulpzame lieden die er even later met jouw pasje vandoor gaan. Ook was het advies om niet alleen 's avonds op straat te gaan en je niet in achterafbuurten te begeven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dag 19

 

Ontbijt om 8 uur en daarna weer een vol programma. Helaas het was een Hollands weertje: regen en nog eens regen. Dus het programma omgegooid, want een tafelberg op gaan had weinig zin omdat het zicht minimaal is. Dus de Kaap de Goede Hoop als eerste op het programma. We waren nog geen half uur onderweg toen Kevin de truck weer stopte en de melding gaf dat er weer iets met de remmen fout was. fijn dat hij zo zorgvuldig is en geen risico neemt, want de hellingen zijn heftig en de afgronden hoog.

Een half uur heeft hij geprobeerd om het euvel te verhelpen, maar dat lukt niet. Dus terug naar de Inn en daar stond gelukkig een andere truck. Alleen moesten eerst de sleutels gevonden worden en daarna het hek nog open. Een oponthoud van ongeveer 2 uur en toen op weg. Kaap de Goede Hoop is bekend uit zowel de geschiedenis als aardrijkskunde. Prachtig stuk natuurgebied en een sterke oceaan.

Je kon de berg oplopen naar de vuurtoren, die trouwens niet functioneel bleek toen hij nog werkte want de schepen zagen hem niet als het bewolkt was en dus klapten ze alsnog op de rotsen, maar wij hebben het treintje gepakt.

Lekker nog even geluncht en daarna op weg naar de pinguïns.  Ik heb nog nooit zoveel pinguïns in het echt gezien. Van alle leeftijden; net uit het ei, al wat andere kleur vacht enz.

Pinguïns zijn meestal hun hele levenlang trouw aan 1 pinguïnpartner.

Capetown -> Drifters       en rechts de kapotte truck

redwing sterling

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

helmeted guineafowl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wil je voor het weekend een wijntje kopen, dan moet je er hier snel bij zijn

De 2 Spaanse vrouwen namen afscheid omdat ze nog een hotel geboekt hadden voor 2 nachten. De mannen bleven wel.

Vanavond met de groep die over bleef uit eten geweest. Maar aangekomen in het restaurant gingen Maria, Felice, Juliano en Arturo meteen weg. Zij hadden vanmiddag al uitgebreid te eten, maar het is dan toch vreemd als je wel mee gaat en dan meteen weer verdwijnt. Die taalbarrière breekt hen elke keer op.  En dan hebben ze nog geluk dat Christoph zoveel nog voor hen vertaalt. In ieder geval heb ik voor de 2 mannen maar even naam en adres van onze inn opgeschreven, want het is toch handig dat ze vannacht weer thuis komen.

Wij hebben met de rest van de groep heerlijk gegeten, maar na de maaltijd zijn Frans en ik opgestapt en zijn we wat gaan rondkijken in dat deel van die enorme metropool. Terug hebben we een taxi gepakt. Je merkt dat de groep moe wordt er komen steeds meer zieken (score is nu 8 personen).

 

Dag 20

Een deel van de groep heeft goed gefeest en kwam na 3 uur thuis, maar niet iedereen kon de eigen deur vinden. Dus volgde er een uitgebreid verbaal overleg en dat nam heel wat tijd in beslag. Maar ach wat maakt het uit, het waren vrolijke geluiden.

Vanmorgen kwam men druppelsgewijs binnen voor het ontbijt. Wij waren al even ervoor gaan kijken hoe laat het internetcafé open gaat, want ik wil graag alvast inchecken en de boardingpass uitprinten.

Vandaag een rustige dag. Het regende vanmorgen en dus geen Tablemountain bezoek. Als het zo bewolkt is dan zie je weinig en is het nutteloos om te gaan.

Zonder de Spaanse tak van de groep, want die hadden tot gisteren het programma, gingen we naar een wijnboerderij in Stellenbosch. Natuurlijk geproefd en de laatste was het lekkerste dus daar 3 flessen van meegenomen. Die moeten dan wel in de grote rugzakken, want je mag helemaal geen vloeistoffen mee nemen alleen die je in de taxfree koopt en dan mag je de verpakking niet openen. Dus op goed geluk dat men niet al te hard gooit met de rugzakken, zijn ze daar tussen al het wasgoed verpakt. Ben benieuwd als we onze bagage op Schiphol ophalen.

Daarna nog het stadje Stellenbosch bezocht en nog even gewinkeld.

Frans en ik zijn daarna op de volgende locatie gaan eten. Het was een grote tent en tijdens de maaltijd was er Afrikaanse entertainment.

Omdat er nog iemand (= nummer 9) van de groep zich niet lekker voelde zijn we wat eerder terug gegaan.

We waren tegen 16 uur weer bij de inn en toen meteen lekker gedoucht en daarna een deel van de troep ingepakt.

Toen de bus gepakt en zijn we naar Waterfront geweest om te winkelen en weer met de taxi terug.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tafelberg op de achtergrond

 

 

 

Dag 21

Een groot deel van de groep vloog afgelopen nacht weer naar huis. Wij hadden nog een extra nacht geboekt en dat was heerlijk, omdat het prachtig weer was en wij dusde Tafelberg op konden gaan. Rechtsonder: Robbeneiland

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Waterfront (Capetown) was van alles te doen en te zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog een boottochtje gemaakt en  hier zie je een zeehond met een vis in zijn bek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zuid Afrika -> Dankie

Om 20 uur kwam de taxi (transfer naar de luchthaven). Rond 23:30 uur stegen we op en de volgende dag tegen 11 uur landden we op Schiphol en hadden we een afstand van 9697 km. afgelegd.

Wat kaartjes en bonnetjes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze paspoorten zijn weer een visum en een aantal stempels rijker