Zákynthos

 

Na vele potjes rikken was het weer tijd voor een gratis kaart – en geniet vakantie. Ik kan me voorstellen dat de toevoeging GRATIS enige uitleg behoeft.

Ik leerde Marianne kennen in 1967. We hadden ons opgegeven voor de inservice opleiding tot A-verpleegkundige en we raakten aan de praat toen we een lijst voor de keuring in zaten te vullen. Het klikte en de keuring werd er een heel stuk gezelliger door. We hebben nog een keer bij mijn thuis afgesproken en toen we 17 augustus 1967 in dienst traden van het St. Ignatiusziekenhuis (nu: Amphia ziekenhuis) als Marianne Saenen en Els Roks bleken ook onze achternamen belangrijk te zijn. De lichting was namelijk zo groot - 40 vrouwen/meisjes en 13 of 14 mannen/jongens - dat de groep in tweeën gesplitst werd: A t/m K en de L t/ m Z. En onze achternamen zorgden er nu ook voor dat we kamers naast elkaar hadden en ook in de klas naast elkaar zaten; toeval bestaat niet, het alfabet wel!

De eerste 7 weken hadden we alleen maar les en daarna gingen we werken op de afdeling waarvoor je was ingedeeld en volgden we lesblokken van 1 week per maand. Naast de lesblokken, kwamen we elkaar (groep 1 en 2) ook in de lounge en op de afdelingen tegen. Henk had zijn oog - en niet alleen dat - laten vallen op Marianne en ik was Frans - hij zat een aantal groepen boven ons en was bijna afgestudeerd - al eerder tegen gekomen. Ik had hem een paar jaar daarvoor gezien toen mijn moeder geopereerd was en hij in haar gezicht stond te meppen om haar te laten reageren nadat ze onder narcose was geweest.

De laatste avond van de preklinische periode zaten we met een groep bij elkaar en wilden we wel even uit. Het was kermis in Breda. Een probleem was dat we - de vrouwen, want die zaten verplicht in de flat en de mannen mochten gewoon thuis of op kamers - avondverloven hadden. Uiterlijke tijd van thuiskomen was 23 uur en dan hadden we 5 x per maand permissie tot 24 uur. Als je er nu over nadenkt was het belachelijk natuurlijk, want je droeg ontzettend veel verantwoordelijkheid tijdens je werk en aan de andere kant werd je als een klein kind onder de duim gehouden. Om 23 uur werd de deur bij de flat gesloten en moest je langs de hoofdingang naar binnen en noteerde je je naam en tijd van thuis komen in het boekwerk bij de portier.

Ook hebben we wel meegemaakt tijdens een carnavalsavond, dat de directrice bij de portier iedereen zat op te wachten en er ontslagen vielen.

Maar terug naar die avond dat we uit wilden. Onze mentrix was een leuk mens en gaf ons een extra avondverlof als Frans mee ging; geen probleem.

Het wonen op de flat was soms natuurlijk lastig, maar over het algemeen leuk en handig. Je kon altijd wel even je verhaal kwijt of de gezelligheid opzoeken bij elkaar. En voor de ochtend was het ook functioneel: moest je om 7 uur beginnen, dan zette je 1 schoen voor de deur en als je om 8 uur moest beginnen dan 2 schoenen. De persoon die het eerst op was en naar de wc liep, wekte je door op de deur te kloppen en je naam te roepen; een geoliede afspraak.

En zoals het begon is het nu nog: Marianne & Henk (getrouwd in december 1969) en Frans & Els (getrouwd in april 1970).

Getrouwd en wel gingen we naar andere steden, kregen kinderen en was het contact verwaterd tot het moment dat Marianne & Henk dichter in de buurt kwamen wonen en ons benaderden. De kinderen speelden samen en als het tijd was om te slapen, legden we hen in bed en gingen we kaarten: rikken (Brabants kaartspel).

Vele jaren hebben we dit over en weer gedaan en op een bepaald moment waren de kinderen al zo groot dat ze thuis konden blijven. Het rikken en kletsen was zo gezellig dat het soms weer licht was geworden als we naar huis reden.

Op een bepaald moment is de kaartpot in het leven geroepen en verzonnen we allerlei dingen om die pot goed te kunnen spekken. Zo was de afspraak dat we elk fl. 5,-- in de pot moeste

n doen als we elkaar zagen. En de mannen kwamen elkaar wel een keer tijdens het werk tegen bij recepties van geslaagde zieken verzorgenden. Maar ook als we bijvoorbeeld toevallig elkaar tegen kwamen tijdens het winkelen was het betalen en idem dito als bijvoorbeeld bleek dat je je bril was vergeten en die de volgende dag ging ophalen: kassa!

Van het geld gingen we uit eten. De jaren gingen voorbij en toen het jubileumjaar, van elkaar 40 jaar kennen, in zicht kwam wilden we het op alle fronten grootster gaan aan pakken. Dus niet alleen het 'verdiende' geld ging in de kaartpot, maar werd er een inlegbedrag bij start van het kaarten gevraagd en dat bedrag verhoogden we ook vaker dan de indexering van ons land. En toen we nog niet genoeg hadden gingen we over op maandelijkse stortingen.

In oktober 2007 kenden we elkaar 40 jaar en gingen we samen een weekje naar Madeira. Dat was zo goed bevallen dat we afspraken om dit 2 jaarlijks te herhalen. In 2009 werd het La Palma en nu in 2011 Zakynthos.

Frans heeft de taak op zich genomen om de locaties uit te zoeken en ik zorg dat we ingecheckt zijn en boardingpassen hebben. Marianne en Henk verwennen ons weer met een bbq.

Zo'n week is volop genieten voor een ieder van ons. We laten elkaar totaal vrij en alles kan gezegd worden en dat is de reden dat we dagelijks met elkaar eten en rikken, maar vooral genieten van elkaars aanwezigheid.

Dit keer weer een superlocatie: Logothetis Organic Farm op het eiland Zákynthos. Op de foto rechts zie je hoe de olijven geoogst worden.

Het eiland behoort tot de Ionische Eilandengroep en is op 2 na het grootste eiland in de Ionische Zee en ligt ten westen van het vasteland van Griekenland. Totale oppervlakte is ongeveer 410 km²; circa 40 km lang en 20 breed.

In de geschiedenis van het eiland is te zien dat het meerdere keren van eigenaar is veranderd; Britten, Fransen en Venetiërs speelden er de baas tot het op 21 mei 1864 bij Griekenland kwam.

De beschermheilige van het eiland is Dionyssios; hij werd er in 1547 geboren en overleed in 1622.Een meer recente belangrijke gebeurtenis is de aardbeving van 1953 met 120 schokken. Bijna 3 kwart van het eiland verwoest werd, waaronder vele eeuwenoude huizen en Byzantijnse kerkjes met alle schatten die ze er bewaarden.Gelukkig bleef de belangrijkste kerk van Zakynthos gespaard: de Agios Dionísios.

Klimaat: subtropisch-mediterraan met ’s winters veel regenval maar met prettige tempertaturen en een prachtig groen eiland tot gevolg.

De hoofdstad is Zákynthos-stad, ook wel Zante genoemd, heeft een mooie haven waar veel vissersboten komen en gaan.

Deze boerderij ligt op een eiland en vlakbij het plaatsje Vassilikos met een paar heerlijke tavernes.

Het landgoed is vernoemd naar de eigenaren: Angela en Dionyssis Logothetis en het heeft een oppervlakte van zo’n 700.000 m². De eeuwenoude pijnbomen en de prachtige olijfbomen versieren de omgeving van de huisjes. Op de farm worden groenten en fruit verbouwd.

Op het kaartje van de farm zie je in de cirkel onze huisjes met de namen: Vrisoula en Vassiliki. Elk huisje heeft een eigen karakter.

De tickets kwamen een weekje voor vertrek binnen en wat ik al gedacht had kwam uit: we vlogen om 6:35 uur en dus moesten we rond 3:15 uur van huis. Ik zit dan altijd te twijfelen of ik wel of niet zou gaan slapen, want onze slaaptijd is pas na middernacht en als je dan een paar uurtjes later op moet staan....

De weg naar Schiphol was zo rustig dat we de weg naar Easypark2fly in rap tempo hebben gereden en we al net over 4 bij terminal 1 stonden.

Marianne en Henk kwamen een kwartiertje later en waren ook al ongeveer een kwartier voor de afgesproken tijd aanwezig. Ja op vakantie gaan maakt ons allemaal super enthousiast en flexibel.

Vlucht van een kleine 3 uur verliep goed, maar de landing scoorde een krappe voldoende. Er stond een noordenwind en veel keuze van banen waren er niet, dus werd de landing wiebelig en kwam het toestel met een behoorlijke klap neer op het vliegveld Dionysius Solomos van Zakynthos en moest de piloot flink in zijn remmen gaan hangen. Klik op deze link: LANDING 

Onverwacht en niet volgens de informatie die we gehad hadden, stond er een meneer met een bord Logothetis. Ja daar moesten we naar toe en dus spraken we hem aan. Maar ook al hadden we uitgelegd dat we wel bij elkaar hoorden, maar dat we ieder een huisje en een huurauto hadden, hij bleef wachten op een andere familie. Na een klein kwartier en nogmaals onze uitleg begreep hij het en konden we vertrekken. We kregen ieder een auto aangewezen en hij reed op zijn brommertje voor ons uit naar zijn kantoor. Daar hebben de mannen alles geregeld en toen naar onze vakantieverblijven.

Helemaal geweldig; een soort hof van olijven met een prachtige casita's. We 'wonen' een vijftig meter van elkaar.  

Links onze casita en rechts een klein deeltje van onze tuin richting het hek en buren even verderop: Marianne en Henk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even uitgepakt en daarna op stap. Eerst aan zee geluncht en daarna de bekende boodschapjes. Maar ook hier is het echte seizoen grotendeels voorbij ondanks de warme temperatuur (26 graden of meer) en de supermarktjes - waar er genoeg van zijn - verkopen maar een beperkt assortiment. Vlees was er bijna niet. Dus ging Frans met zijn Nederlands - Grieks woordenboekje op zoek naar een slager en laat hij dat nu net aan de slager zelf vragen. Het vlees was niet zichtbaar van buitenaf en ons Grieks is nog niet op peil, dus wat moeilijk om te vinden. Een aantal vlees en visaankopen later verlieten we de vriendelijke slager, die ons ook nog als extra worstjes mee gaf voor op de bbq.

Volgende probleem waren de kooltjes en de aansteekblokjes. Supermarkt in en uit, maar niets te vinden. We hadden de hoop bijna op gegeven toen in een winkeltje ergens achter vandaan een doos met houtskool te voorschijn kwam en de mevrouw ook nog de aansteekblokjes wist te vinden.

En wat nu zo heerlijk is: deze vakantie kost ons niets, want alles wordt betaald vanuit de kaartpot.

Hier kan je nog de ouderwetse ambachtelijke slager aan het werk zien. Hij hakt het vlees op een enorm houtblok in stukken. Gelukkig sprak hij wat Engels. De vis is hier – terwijl het een eiland is en rondom dus zee/water – in verhouding tot het vlees duur. De slagerij was sowieso moeilijk te traceren, want aan de buitenkant was het niet duidelijk dat het een slagerij was en ons Grieks is natuurlijk ook niet optimaal. De slager verkoopt dus ook vis. Dat zou bij ons ook niet samen gaan; wij hebben een slagerij en een viswinkel.

Uitzicht vanaf ons terras achter de casita!   En rechtsonder de casita en huurauto van Marianne en Henk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het vervolg van de dag was natuurlijk rikken met stokbrood en hapjes.

Het tafelkleedje: Bettieakkumaai? (ondertiteling: Bijt hij als ik hem aai?). Een week voor vertrek waren we een dagje in mijn geboortestad Breda en bezochten daar een museumpje bij het Begijnenhof en zagen dit kleedje liggen. Tijdens een of ander feest had Henk het over: bettieakkumaai en alleen de Brabanders begrepen waarover hij het had. Toen we dat kleedje zagen moesten we het dus wel kopen en mee op vakantie nemen.

                                                                                                                                                                                                                                 We lagen al vroeg in bed, want we hadden natuurlijk een zeer kort nachtje gehad.

Zakynthos is een eiland en de riolering is er minder goed. Daar kwamen we al achter op het vliegveld, want het wc papier mag je niet in de wc gooien. Naast de wc staat overal een mandje of pedaalemmertje en daar gooi je je gebruikte papier in. Nu is dat niet zo erg als je geplast hebt, maar met poeppapiertjes ligt het toch even anders. In onze casita gebruikte we voor de poeppapiertjes een boterhamzakje en dat knoopten we dan lucht/stank dicht.

Onderonsje tussen kat en kip.

 

 

 

 

 

 

Na een heerlijk ontbijtje op ons terras - vergezeld van 4 katten en dito aantal kippen, die we natuurlijk ook voorzien hebben van hun ochtendmaaltijd - zijn we een kleine wandeling gaan maken door het Zakynthose hof van olijven. De temperatuur steeg met het kwartier en zat al tegen de 25 graden rond 11 uur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag besloten om naar dat deel van de kust te gaan waar de carettas hun eieren leggen. De caretta is een schildpad uit de familie zeeschildpadden (Latijnse naam: Cheloniidae) en het is de laatste van de 'Caretta' soort. Hij wordt ook wel 'onechte karetschildpad' of 'valse schildpad' of 'Dikkopschildpad' of simpelweg 'Middellandse zeeschildpad'. Namen genoeg dus, maar geen schildpad te vinden. Wel 2 plekken waar ze mogelijk hun eieren gelegd hebben, maar ik weet niet of die er voor de toeristen zijn neergezet of dat ze echt zijn. Deze zeeschildpad, met zijn zeer dikke kop komt het vaakst voor in de Middellandse zee en in de Ionische zee specifiek rond het Griekse eiland Zakynthos en daar waren wij wel, maar de schildpadden dus niet! Maar ondanks dit gemis hebben we heerlijk aan de vloedlijn gewandeld, wat mooie stenen verzameld en zijn daarna uitgebreid gaan eten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Caretta caretta schildpad leeft in de zee, maar legt haar eieren op de zandstranden. De eieren worden beschermd door middel van een houten hekje (zie foto). Het rugschild van deze schildpad heeft een hartvorm en is roodbruin van kleur, maar kan ook bedekt zijn met algen. Het buikschild is lichtgeel. Een volwassen vrouwtje kan elke twee tot vier jaar zo’n 100 eieren leggen, waarvan ongeveerd helft echt geboren worden en slechts één schildpadje bereikt de volwassen leeftijd. Zij legt de eieren in de zomer en de duur van het broeden is weer afhankelijk van de temperatuur van het zand; meestal zo’n zeven tot tien weken. In de vroege ochtend of ’s nachts – wanneer het zand afgekoeld is – racen de schildpadjes naar zee. Meestal gebeurt dit vanaf eind augustus tot half oktober.

Marianne neemt ook een foto van de eierbewaarplaats (leuk woord voor scrabble). En wat kunnen kinderen toch lief zijn als ze met water en zand mogen spelen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met de blote voetjes in het water lopen was heerlijk. De temperatuur was namelijk aardig opgelopen. Maar soms was het zand bedekt met een laagje stenen en dan merk je dat je dat niet meer gewend bent en je als een circusartiest over die steentjes balanceert.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ja de jongetjes weten wat vakantie is; als een paar ‘hang-ouderen’ lui onder een parasol liggen.

Rare bloemdingen; bolletjes en bloemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog even naar Zakynthos stad gereden en een dagboottocht voor de vrijdag geboekt. Aan de haven ligt een klein gezellig visrestaurantje; wel prijzig maar prima service en kwaliteit. Wij zijn daar vrijdag na de boottocht gaan eten. Rechts zie je het deel aan het water.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 En achter de fietsen en het verkeersbord is het binnendeel van het restaurant.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag werd natuurlijk afgesloten met een potje rikken. Ik zal een poging doen om uit te leggen hoe het spel in elkaar zit. Het spel wordt vooral in Brabant en ook wel in België gespeeld. De 52 kaarten (geen jokers) worden onder de 4 spelersverdeeld. De laagste kaart is dus een 2 en de grootste een aas. De speler links van de deler mag het eerst bieden of passen. Daarna brengt de volgende speler een bod uit enz. Als men bijvoorbeeld rikt, dan bepaalt de rikker welke soort (harten, klaveren, ruiten of schoppen) troef wordt en vraagt een ‘maat’ mee door middel van een aas mee te vragen. De biedingen lopen op; ik geef wat voorbeelden:  RIK of BETER RIKKEN (als er al gerikt is en je rikt in de harten); dan haal je samen met je maat minimaal 8 slagen. 8 SLAGEN ALLEEN; dan moet je alleen 8 slagen halen (idem beter) en idem voor 9, 10, 11en 12 ALLEEN. Misère; dan zorg je ervoor dat je geen enkele slag haalt. Open misère; als misère en dan legt de bieder na de vijfde gespeelde kaart de kaarten op tafel en wordt het spel verder gespeeld met de informatie van die kaarten en wordt er gekeken of de bieder alsnog een slag kan krijgen, maar men mag er niet bij praten. Open misère met praatje; als open misère, mar dan worden de kaarten open op tafel gelegd en er mag overlegd worden. Solo slam; dan denk je alle slagen alleen de kunnen halen.

Mijn eerste taak nadat ik opgestaan ben is het eten geven van de 4 katten en de kippen en hanen. De katten lopen in en uit, maar zijn wel alert.

Vandaag een rust-luie dag. Wat gewandeld over de farm en olijfboomgaard. De kippen leggen hun eitjes onder een boom. Gezien: een geit aan een touwtje, hanen, kippen, vogeltjes, een raar insect; een horzel misschien? Mini vlindertjes, libellen, paarden, koeien en ook nog de lekkere hapjes van Obelix. En dit alles in een adembenemend mooie omgeving met prachtige vergezichten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schoorstenen worden hier op een grappige manier beschermd door een soort van gietijzeren vogels.

 

Eind van de middag verzamelen voor de bbq en als toetje: rikken.

De katten hebben heerlijk mee gesmuld van de bbq en ook de kippen gingen er regelmatig met een afgekloven pootje van hun soortgenoot op de loop; ze moesten eens weten!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De 2 dekens als vering voor het matras werkten uitstekend!

Vandaag naar Zakynthos stad geweest. Het was er erg heet, dus een terrasje pikken was noodzaak. Wat voor de kleinkinderen gekocht, want zij weten dat we altijd iets voor hen mee nemen van vakantie. Daarna nog wat boodschapjes gedaan voor de bbq van vandaag en ik heb een grote zak Whiskas brokken gekocht, de katten hoeven dus voorlopig geen honger te hebben.

Onderweg nog een paar fotootjes gemaakt en bij thuiskomst de katten verwend met de brokken. Het kleintje wist er geen raad mee en voor hem heb ik wat brokjes geweekt in de kippenbouillon, dan kan hij oefenen want de zak zal ik aan het eind van de vakantie op een veilig plekje voor de katten leeg maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Boven het beeld van Dionysius Solomos; een Nieuwgriekse dichter. Hij werd in Zakynthos geboren op 8 april 1798 en overleed te Korfu op 9 februari 1857. Dionysius behoorde tot de Venetianen geadelde familie en werd al jong naar Italië gestuurd om daar te studeren. In zijn beginperiode schreef hij zijn gedichten dan ook in het Italiaans. Echt beroemd werd hij in 1823 toen hij de Hymne aan de Vrijheid schreef.

Bij thuiskomst werden we weer onthaald door ons tijdelijk geadopteerde dieren. De zwart-witte poes is zwanger en gedurende de week zagen we haar buik groeien. Doordat ze niet op jacht hoefden te gaan voor eten merkte ik dat ze tijd over hielden en ze weer speels werden. Ze klauterden in de bomen, renden achter elkaar aan, daagden elkaar uit en even later was het tijd voor een goede poetsbeurt en werd er flink gewassen, gevolgd door een siësta.

Haan en kat: synchroon schoonmaken?                                    Love is….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit zijn een soort paddenstoelen. Als ze ‘vers’ zijn dat zijn ze gelig-bruin van kleur, maar na een paar dagen krijgen meer de kleur en vorm (ingezakt) alsof er een flinke hond zijn behoefte op dat plek heeft gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag = bootdag brak aan. Voor het eerst sinds we hier zijn moesten we onze wekkers zetten. We gebruiken allemaal onze mobiel als wekker en ik pas mijn mobiele tijd ook altijd meteen aan het land waar ik kom aan. Maar als je dat niet doet, dan moet je wel heel goed rekenen hoe je de wekkerfunctie moet activeren. In Zakynthos is het 1 uur later dan in Nederland en als je dan om 7:30 uur op moet staan; hoe laat zet je hem dan: 6:30 uur of 8:30 uur? Alle voors en tegens van de tijden werden tegen elkaar afgewogen. Welke tijd er gezet is weet ik niet meer, maar in elk geval was iedereen op tijd klaar.

Gezamenlijk naar Zakynthos stad gereden en ingescheept. Eerst even op de foto natuurlijk, want handel drijven kan ook op een boot. De foto werd later verwerkt in een sleutelhanger (€5,-- per stuk).

Omdat we de eersten waren konden we ons meteen installeren. We zaten helemaal vooraan. De stoeltjes waren van een soort plastic gaas voor de zitting en een stukje bovenaan voor de rug. De rugdelen waren - in ons geval - met 5 stoeltjes aan elkaar verbonden. Handig om te voorkomen dat er lege stoeltjes van het dek waaien, maar erg apart als je er op zit. Want als iemand op stond kreeg een soort anti-lancering. Je ging ineens snel met je rug achteruit.

Rond half 10 wilde men het anker lichten, maar dat had wat voeten in aarde of beter gezegd in water. Gelukkig lukte het en konden we onze tocht rondom het eiland beginnen. De boot had men zo opgeleukt dat onze Brabantse hartjes bijna een Efteling liedje gingen kloppen.

In het begin was het eiland Zakynthos rechts van ons en links de Peloponessos.

De zee was glad en de boot kan een aardige snelheid aan. Het heerlijke zonnetje werd na een 20 minuten verdreven door zware donkere bewolking. Wauw! Dat scheelde een aantal graden en er waren mensen aan boord die slechts in een dun bloesje of jurkje gekleed waren. Het vel van een bepaald vogeldier was dan ook veel te zien.

Maar na een een kleine 3 kwartier kwam de zon weer fris en vrolijk de temperatuur opzwepen. Het eiland is adembenemend mooi met afwisselende groene kuststroken en het water was blauw en/of turkoois.

Veel grotten en sommige hebben een naam:

• Delphine cave
• Blue cave
• Poseidon -> de afbeelding van het gezicht van Poseidon

Strandje waar al vele jaren een gezonken boot ligt.

Tussen een smalle opening van de kust en een uit het water stekende rots moesten we doorvaren en dan leefde je lang en gelukkig.

Alles was aan boord: broodjes, drinken bbq en uit de giga grote boxen kwam allerlei muziek; Engelstalig, Spaans en Grieks.

Een geweldig mooie boottocht waar ik met mijn fotografie hobby me goed heb kunnen uitleven.

Rond 17 uur brak er ineens een onweer boven de bergen los en begon het behoorlijk te regenen. Naar het binnendeel van de boot gegaan en de boot rook zijn stal al en full speed voeren we terug naar de haven van Zakynthos waar we tegen half 6 aan kwamen.

We vertrokken uit de haven van Zakynthos in de volle zon. Een half uurtje varen later, bonden de wolken de strijd aan met de zon. Wie is de sterkste. De zon moest het een tijdlang afleggen en de temperatuur zakte ineens behoorlijk. Er waren mensen die slechts gekleed waren in een bikini en daaroverheen een dun jurkje. Het kippenvel was dan ook overal te zien. Wij waren er gelukkig wel op bedacht en hoefden niet met het vogelvel rond te lopen.

Maar na een half uurtje brrrr-tijd konden we weer van de natuurlijke warmtebron genieten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De kapitein heeft er echt goed voor geleerd! Hij leidde zijn boot tot dicht bij de rotsen. Een prachtig gezicht is de kleurvariatie van het water. De ene keer is het water diep blauw en even later weer blauwgroen van kleur en ontzettend helder. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een knap staaltje stuurmanskunst van de kapitein om tussen 2 rotsen door te varen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De kapitein liet zijn boot een stuk in de grot varen. Delphin cave.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de foto boven zie je - als je echt je best doet - het gezicht van Poseidon in de rotsen. Als je het niet ziet; geen probleem dan google je gewoon.

Onder zie je de vissen - lijken soort paling - zwemmen. En rechts boven het wrak dat er al jaren ligt. Rechtsonder zie je een vuurtoren en dat deel van het eiland is het meest noordelijke punt.

Overal doorkijkjes; grillige kusten en natuurlijk weer dat mooie gekleurde water. Blue cave.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En richting haven sloeg het weer ineens om en zagen we onweersflitsen boven de bergen. De bergen werden ineens door de wolken uitgeveegd en begon plots te regenen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                         

                      

 

Frans en Marianne zochten hun heil

binnen. Henk en ik gingen toch nog op zoek naar een foto-momentje.

Een vissersbootje wordt begeleid door tientallen

meeuwen.

Henk houdt de wacht!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen we de haven van Zakynthos binnen voeren was het weer heerlijk weer.

De loopplank ging uit en wij verlieten de boot na een prachtige dag.Deze mooie dag sloten we af met een luxe diner bij een exclusief visrestaurant dat we al eerder in de week gezien hadden.

Toen we het restaurant verlieten was Zakynthos stad prachtig verlicht. In het donker reden we naar onze cassita's en sloten we de dag af.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is wel komisch om te zien dat de haan er als de kippen bij is als ik de katten hun kattenbrokjes geef. De katten gedogen (lijkt ons kabinet wel) de haan, maar de kippen kunnen zo nu en dan een boze klauw krijgen.

Vandaag is de temperatuur aangenaam tot warm, maar het waait zo nu en dan even flink en er is een klein buitje gevallen. Een stukje gewandeld en verder genoten van ons terras. Bbq-en en kaarten staan op de rol.

De katten genoten ook van hun vakantie weekje en de buik van de zwangere kat groeide met de dag.

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                                                                 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Synchroon van een ligbed stappen…. Zijn daar ook wedstrijden van???                                      Soort flat-zitten...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haar bolle buikje is goed te zien. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Whiskas wordt goed bewaakt.

                                                                                                                         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De laatste dag…. De ochtend nog heerlijk buiten gezeten en rond 14 uur betrok de lucht en begon het te waaien en te onweren. We hebben toen binnen gerikt en rond half 8 zijn we gestopt en zijn we de koffers weer in gaan pakken.

Rond kwart over 8 zijn we vertrokken richting vliegveld. Het regende flink en de Grieken – althans op dit eiland – hebben een aparte manier van borden neerzetten. De wegbewijzering staat aan de kant die je niet kan zien en bovendien staat het eerst in het Grieks en niet altijd in het Engels. Het werd dus een heel zoekplaatje; een aantal keer de weg vragen en dan kijken de mensen zo van: Nou dat is toch duidelijk!

Maar ruim op tijd op de luchthaven en konden we meteen inchecken.

De controle was er niet. We hoefden geen riemen uit te doen, mijn ipad mocht in mijn reiskoffertje blijven, open flesjes drinken mocht gewoon mee…. het was natuurlijk makkelijk, maar of ik weet niet of ik daar nu echt blij mee moet zijn!

Het boarden ging snel en we zaten al voor de geplande tijd in het toestel. Omdat het nogal waaide boven Griekenland werden toestellen mondjesmaat in het ruim toegelaten en dus hadden we een vertraging van ongeveer een half uur.

Volgens de piloot hadden we ook flink wind tegen en duurde de vlucht langer dan normaal het geval is. Die wind voelden we ook tijdens de vlucht regelmatig en ook tijdens de landing op Schiphol had de piloot last van de wind.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De afspraken voor ons weekje over 2 jaar zijn weer gemaakt.

Marianne en Henk het was weer super gezellig.

 

                 Houdoe!!!