Noord India 3
Gistermiddag van Pushkar naar Jaipur gereisd. Jaipur is de hoofdstad van Rajasthan; een druk en bedrijvige stad met natuurlijk getoeter, dieren, tuttuk, fiets riksjas en de rest van het verkeer.
Vannacht regende het nog behoorlijk. Men schijnt hier 8 dagen per jaar dit soort weer te hebben en ik hoop dat die andere 7 al eerder in het jaar opgebruikt zijn.
De bus wordt beschermd met behulp van diverse afbeeldingen, zoals hieronder.
Jonge vrouwen mogen hun gezicht vaak niet laten zien en dus is dit meisje helemaal ingepakt aan het vegen.
Kippen worden in hele kleine kooien gehouden en wachten om geslacht te worden. Ik zag zelfs een kip eten aan een stuk gevilde kip wat een beetje door de kooi heen stak. Misschien was het haar schoonmoeder???
Hawa Mahal (Paleis der Wind) werd in 1799 gebouwd in opdracht van maharadja Pratap Singh. Deze façade heeft 5 verdiepingen en maar liefst 953 nissen en ramen van waaruit de vrouwen van de maharadja het straatleven kon begluren.
Het Amber fort was de oorspronkelijk residentie van de Maharadja. In die tijd moet het er prachtig uitgezien hebben en gelukkig wordt er nu ook het een en ander hersteld.
Wij zijn met de jeep naar boven gegaan, maar je kon ook met de olifant. Wij vinden - en het is ook - dierenmishandeling. Door de zitdingen op hun rug en de manier van vastbinden ontstaan er allerlei wondjes en wonden, die moeilijk te genezen zijn en de dieren worden geslagen als ze niet door lopen enz. Gelukkig zal dit het laatste jaar zijn dat de olifanten op deze manier hier ingezet mogen worden. Er is met het WNF een afspraak hierover. Het WNF heeft een project lopen m.b.t. de tijgers en daar hebben ze afgesproken dat er iets aan de olifanten zou doen.
kleurrijk en zo vol van versieringen
Een boogje hier, een boogje daar….. een kleurtje hier, een kleurtje daar…. Wat een werk moet dat geweest zijn.
En al die boogjes leveren hele leuke doorkijkjes op natuurlijk.
restauratie
Met de jeep weer terug naar de bus
De olifanten en opvliegende duiven.....
Je ziet dat zelfs de apen het te pakken hebben om te mediteren: eerst kijkt de aap hoe de monnik de handen gevouwen heeft en daarna doet de aap het ook.
Het moet niet gekker worden....
Onder het Waterpaleis.
Ingang van City Palace linksonder
Het nieuws was om op te vreten volgens de geit
Rechtsboven: het komt nog al eens voor dat - als je een eind uit de buurt van je hotel bent en je wil een tuktuk naar je hotel nemen - dat de driver weg rent met het kaartje van het hotel en meteen er een aantal mensen bij haalt om te achterhalen waar het hotel is. Wellicht flink uit de buurt en/of een probleem met het kunnen lezen...
echte slangenbezweerder
De dag begon al om 5:30 uur met op staan. Vroeg op pad, maar al snel waren de wegen vol en omdat er een aantal belangrijke wegen afgesloten waren - reden voor mij onbekend - moesten we door de meest landelijke omgeving rijden. Dit vergde veel rijkunst van de chauffeur want de wegen zijn zeer slecht en erg smal. Hotsend en klotsend kwamen we van dorp naar dorp met zo nu en dan een klein stukje grote weg. Opvallend was dat wij een bezienswaardigheid voor de mensen waren; ze kwamen aangelopen en vergaapten zich aan die ingeblikte kaaskoppen.
Tassen worden niet gebruikt, maar het hoofd.
strijken doet de man rechts met een heel oud strijkijzer
En de regen die gevallen is heeft er een nog grotere troep van gemaakt.
mooie vogel en niet erg bang
boven en onder: mosterd plantjes
rechts: zie je een rat omlaag lopen?
Er ligt zo veel vuil overal; echt eenzwijnenstal en die loopt er dan ook!
Komisch: je ziet heel veel BLOW HORN maar men doet niets anders. Zelfs voor een rood stoplicht blijft met claxonneren!!! Gewoonte.
De wegen zijn erg smal en als mens dan ook nog een tegenligger krijgt en net iets te veel uit wijkt, dan kan het zo maar gebeuren dat je ondersteboven terecht komt. Ja en dan krijg je natuurlijk nog meer opstoppingen...
Wagens zijn overladen. De lading helt vaak een heel stuk links en rechts over en dan kunnen er altijd nog mensen bovenop...
Maar soms wijkt men net iets te veel uit en dat kan een wagen niet hebben.
Onder: deze mannen zitten boven op de vracht van de vrachtwagen
De jongen rechtsboven kan zo solliciteren bij Bollywood!
Links: de wegen zijn slecht en ook in de dorpen. Dit was zo'n punt waarop er meteen wat extra stenen in de gaten gegooid moesten worden, want anders zou de bus vast komen te zitten.
Het dorp uit om ons te bekijken.
Geen aanplakspul, maar met de hand geschilderd.
En je ziet dat we veel te snel dingen weggooien. Links zie je een overkapping gemaakt van verschillende soorten afval.
Rechts: Hoofd en poot van een kameel
Onder: de doek viel een klein stukje open en dus kon ik haar gezicht een beetje zien
Incident bij een tolweg, de man reed door zonder dat dit nog mocht. De politie slaat met lange stokken en raak ook!
Fatehpur Sikri: een stad die 37 km ten westen van Agra ligt is een verlaten en deels verwoeste stad. Eens was het de residentie van de Keizer; een Moghul heerser Akbar. In de 16de eeuw gebouwd.
Rechtsboven: moskee. We zijn er niet in gegaan want dan moest je weer je schoenen uit doen en ik begon al weer moskee moe te worden. Wel een vechtpartij gezien op de trappen van de moskee (onder).
Na dit bezoek moesten we nog naar de stad Agra waar ons hotel staat. Maar hoewel het maar 37 km was, duurde het heel lang eer we er waren. Wat een drukte.
We zouden naar een soort van gala avond gaan om oud en nieuw te vieren. Dus snel onder de douche en naar het feest. Nou nooit doen, want ze hebben hier een andere manier van feest beleven. Er was een bandje met een zangeres en dat had heel leuk kunnen zijn ware het niet dat de volume knop voluit stond en idem dito voor de bassen; de decibellen zouden je blaren in je oren bezorgen. Je kon niks zeggen want je kon ook niets verstaan. We zijn dus met de aanwezige groepsleden opgestapt en naar boven - 7de verdieping - in het draaibare (draait al etend heel langzaam rond) restaurant gaan eten. Maar omdat we al zo vroeg waren op gestaan en het biertje flink zijn werk deed, ging er al iemand naar bed en even later zijn wij ook opgestapt.
Agra is de stad van de Taj Mahal. Om 1 uur gaan slapen want het was erg onrustig vanwege de gala toestand in de kelder en de jaarwisseling en ook gedurende de nacht waren er momenten waarvan je dacht sssssttttt.
Om 6:45 uur opgestaan en toen we aangekleed waren keken we buiten en bleek het volledige mist te zijn. Het vervelende van de Taj Mahal is dat je niks mee mag nemen, nog geen mobiele telefoon en geen tassen enz. Dus dat is knap ongemakkelijk als je weet dat je ook nog je kamer om 12 uur moet verlaten. Want waar laat je je waardevolle spullen. En omdat we onderweg ook al wat dingen gekocht hebben hebben is de ruimte in de koffer nihil. Dus eerst maar eens ontbeten en daarna de koffers zo goed mogelijk inpakken.
Vanavond gaan we om 20 uur met de bus naar de trein. Daar hebben we een zit-slaap coupé met 6 personen. De bagage moet vast gelegd worden voor eventueel diefstal.
En nu de dag in beeld.
Een gehandicapte bedelaar en daarnaast de straatkapper
Wat een armoedig leven. kadaver van waarschijnlijk een hond blijft liggen en stinken...
De Taj Mahal is een praalgraf. Mughal vorst Shah Jahan (hij regeerde van 1628 tot 1658) hield zo veel van zijn vrouw, Arimand Banu - bijgenaamd Mumtaz Mahal = de trots van het paleis - en liet ongeveer 20.000 arbeiders onafgebroken werken en 22 jaar in 1652 later was het praalgraf klaar. Hij wilde haar een praalgraf bij haar leven schenken dat het mooiste en het meest kostbaar ter wereld was. Hij wilde daar na zijn dood alleen met haar rusten. De vorst had trouwens meerdere vrouwen; normaal bij de Mohammedaanse cultuur/religie. Helaas stierf Mumtaz, nog voor het praalgraf af was, in het kraambed van haar 8 ste kindje. Haar overleden lichaam werd toen naast de tombe gelegd tot het graf klaar was.
Het gebouw is in zuiver wit marmer opgetrokken en met verschillende edelstenen ingelegd.
De kosten van de bouw is geschat op een 31.000.000 rupes.
Het was wat mistig, maar tijdens het wachten tot wij binnen mochten trok de lucht steeds meer open en kreeg de zon de kans om te schijnen. Ja en dan is de Taj Mahal nog mooier; het wit is zo helder.
Je moet eigenlijk niet omkijken als je naar de exit loopt, want je blijft fotograferen en je verbazen over de pracht.
Een prachtige ervaring.
En na dit bezoek zijn we heerlijk gaan eten. Het was aangenaam weer en dus ging onze voorkeur uit naar een terrasje, maar dat is er niet veel. Maar we zagen een stukje gras en vroegen of daar een paar stoelen en een tafel neergezet konden worden. De baas wees een tafel en stoelen in de schaduw aan en dus maakten we hem duidelijk dat we onze zin op het heerlijke zonnetje hadden gezet. En ja hoor; er kwamen een paar plastic stoeltjes en na 10 minuten wist men ook nog een dito tafel te regelen inclusief vlekken, dus die hoefden wij er niet meer op te maken. Genieten. Toen zaten we dus lekker en Frans wilde wel een biertje. Ja dat was moeilijk, omdat er aan de straatkant geen bier geschonken mocht worden en de man stelde voor om het biertje binnen te drinken. Nou dat is wel wat omslachtig vonden wij dus zeiden dat lemon soda ook goed was... Maar dat hoefde niet want we kregen weer een variatie op 'koffie verkeerd'. Bier in 2 bekers tegelijk werden geserveerd als koffie en ik had dus cola en bierkoffie, die gewisseld werd zodra Frans zijn beker leeg had.
Na het eten terug gegaan naar het hotel en daar mijn foto's op mijn flybook gezet. Wat een prachtige ervaring die Taj Mahal.
Om 20 uur vertrokken we met de bus naar het treinstation; een half uurtje rijden. En dan krijg je het kofferfestijn. Allerlei kruiers willen je koffers dragen, maar Marian regelde er een paar die redelijk in prijs waren en de koffers werden opgestapeld op 2 karren.
Op het perron zagen we giga grote ratten en ook op het spoor liepen ze heen en weer.
De trein kwam en alle koffers gingen er in.
We zaten in B1 op plaats LB 25 en MB 26 = Lower bed en Middle bed. Daar was ook nog een UB = upper bed. En dat aan elke kant met hoofdeinde naar het raam en de voeten richting gangpad. En aan de andere kant van de wagon waren 2 bedden boven elkaar tegen de zijkant van de trein. En ons 6-tal kon je afsluiten met een gordijn en dat gold ook voor de overburen tegen de zijkant van de trein.
Nou heb je relatief gezien voldoende ruimte maar dat ziet er anders uit als je ook je bagage er nog bij moet zien te regelen. We hadden kettingen en slotjes gekocht op het station om de bagage vast te leggen, want er wordt nog al eens gepikt. Onze slapers waren van boven naar beneden: Kitty, Wim en Hilde en aan de andere kant: Wim, Frans en ik.
Er waren niet alleen koffers maar ook nog tassen met voorraad eten.
Een aantal koffers gingen onder de banken en toen hebben we eerst alle overige bagage op het bovenste bed gelegd en zijn we gaan zitten. Maar het tijdstip brak aan dat de bedden opgemaakt moesten worden. De grootste mensen deden de boven bedden en de middelste bedden. Ik heb mijn eigen bed opgemaakt. Mijn foto tas naast mijn hoofd en bedekt met mijn trui. De rugzak en mijn gele koffertje met flybook en andere foto- en computerspullen had ik onder het tafeltje gezet en daarna volgde nog een paar koffers. Mijn schoenen kon ik door de spleet tussen tafeltje en bed laten zakken.
Ik moest als eerste dus in bed zodat alle spullen erin gezet en vastgelegd konden worden.
Nou was ik ook moe want ik was de vorige dag - 31 dec - om 5:30 uur en ging pas om 0:45 uur slapen, maar omdat het zo onrustig was vanwege oud en nieuw was er weinig van slapen gekomen en om 6:45 uur was ik op 1 jan. weer op.
Dus had ik wel slaap en ben ook gaan slapen, maar natuurlijk slaap je niet zoals je in een bed ligt. Op de eerste plaats lig je dus met 6, maar eigenlijk sliep je met de hele B wagon, want er waren wel eens tuk of 10 of wellicht meer van die 6 persoons hokjes.
Het slapen ging met ups and downs; de ene keer droomde ik; dus ik sliep, het andere moment snurkte ik; dus ik sliep, maar daar tussendoor was ik wakker en dat was wel het grootste deel van de nacht. De trein had nog een noodstop gemaakt, maar verder sukkelde hij verder. Rond 7 uur ben ik naar de wc gegaan en ik had de keuze uit een hurk toilet met diarree of een gewone wc met een vieze bril. Ik koos dan toch maar voor de hurk situatie, want door het open raam en de kamferballen stonk het niet.
Tegen 8 uur had ik het gehad en hebben Frans en ik het startsein gegeven om de slaapsituatie weer om te bouwen in de zitplaatsen. We hadden het geluk dat de mensen aan de overkant weg waren en dus konden we daar de kussen, lakens en dekens neer leggen. De rugzakken weer naar het bovenste bed en alles zag er weer goed uit.
De trein zou rond half 11 aankomen, maar op de informatie van Marian stond al dat deze trein erom bekend stond dat hij te laat was en ja hoor. Twee uur later dan gepland kwam de trein eindelijk aan in Varanasi.
De reden van die noodstop weet ik niet, maar we hadden wel de indruk dat de trein regelmatig erg langzaam reed en met geluid alarmeerde en dat zou goed gebeurd kunnen zijn om dat er koeien op het spoor lopen, zoals we een keer zagen.
Ook nu allerlei kruiers, maar de meeste kozen ervoor om de koffers zelf te dragen en eerst stuurden ze ons verkeerd, dus voor niks trappen gelopen; represaille???
Ook liepen hele kleine kinderen (3, 4 en 5 jaar oud) te bedelen en liepen de hele tijd gewoon achter ons aan; volledig uit het zicht van een volwassene...(ouder of zo).
Rond 13 uur in het hotel en om 15 uur aan het ontbijt/lunch.
Ik was door mijn sokken heen en dus een paar van Frans geleend.
We hadden oude vieze broeken aan gedaan voor de trein en die laten we hier achter.
Morgen weer vroeg op want om 5:45 uur gaan we naar de Ganges.
Varanasi heet ook wel Benares en ligt aan de Ganga. Het is niet alleen de heiligste stad van India, maar ook opmerkelijk is het dat het de oudste - zonder onderbreking - bewoonde stad is. Varanasi is een echte pelgrimsstad en al eeuwen kwamen de pelgrims hier op zoek naar troost en verlossing. De hele dag door dalen duizenden mensen bij de ghats (stenen trappen aan de oever van de Ganga) af en doen rituelen in de overtuiging dat het water zijn werking zal doen (wegwassen van hun zonden).
Ook zijn daar crematie plaatsen. De ghats strekken zich over zo'n 4 km uit.
Zoals gepland vertrokken al vroeg en maakten we een boottocht voer de Ganges. Mensen waren er aan het baden. Men drinkt ook van het water en als je dan weet dat er zo veel viezigheid in drijft...
Het was mistig en vroeg in de ochtend, behoorlijk fris om dan een duik te nemen. Er zwemmen 2 mannen tussen de boten.
rechtsboven en onder: men doet de was door het wasgoed op de stenen te slaan; het gaat wel ten koste van eventuele knopen.... En er wordt gebaad....
Prachtige bloemstukjes met een kaarsje in het midden kon je kopen en dan het brandende bloemstukje in de Ganges zetten en dan wensen doen zoals gezondheid voor familie enz.
De vuurtjes die je ziet: daar vinden crematies plaats. Het stoffelijk overschot wordt bij voorkeur op de dag van overlijden gecremeerd. Je ziet op de trappen een langwerpig in oranje gehuld lichaam liggen en dat is het lichaam van een overledene die nog gecremeerd moet worden.
Na de boottocht over de Ganges gingen we naar de (Shiva) Gouden Tempel. We moesten alle spullen achterlaten; fototoestellen, mobiele telefoons, mesjes enz. Daarna door een detectiepoortje en werden we nog gefouilleerd. En waar doe je dit allemaal voor: om op een paar treden een gouden torenspits van de tempel te zien en een kijkje door een poortje. We mochten niet naar binnen... Nou dat vonden we toch wat over done!
Daarna weer terug naar het hotel om te ontbijten; het was toen ongeveer 8:30 uur.
En om 9:30 uur was het weer instappen en naar Sarnath. Door een wegopbreking moesten we een heel eind omrijden.
Sarnath wordt de genoemd als de plaats waar Buddha van de middenweg naar Nirwana preekte.
De tempel is ongeveer 80 jaar oud en heeft ontzettend mooie muurschilderingen.
gebedsvlaggetjes
Tot slot nog naar het archeologisch museum: Survey of India. Een klein museum met echte oude stukken. Helaas worden deze belangrijke vondsten onvoldoende beschermd tegen aanraken enz. Frans vroeg waarom men niet een vitrine bouwde om te voorkomen dat de stukken beschadigd zouden worden door het aanraken bijv. De gids had een logische maar niet toereikend antwoord: als iemand een tentoongesteld stuk aan raakt, dan fluit de cipier... Ja dan is het immers te laat!
Bij binnenkomst van het museum staat werkelijk een pronkstuk: een omgekeerde lotusbloem, welke symbool staat voor verandering/vernieuwing. Daarop een cirkel met 4 sterke dieren: olifant, paard, leeuw en ik dacht een buffel. Daarop 4 grote leeuwen. Dit is het symbool van India en ook terug te vinden op het geld.
Een kind met een kind op zijn arm om het bedelen nog heftiger te maken.
En rond 12:30 uur waren we weer terug in het hotel om te lunchen en om 14:30 uur weer in de bus voor het 3de deel van de excursiedag.
Eerst met de fietsriksja naar de boot. De riksja heeft een erg hoge instap en dus heel lastig voor kleine mensen die dit niet gewend zijn. Een heel eind met de fiets en toen kwamen we weer bij de Ganges op de plaats waar we vanmorgen vroeg ook al waren. Nu stapten we in een motorboot en maakten een tocht over de Ganges richting fort.
Het fort zelf was niet veel. Er was wel een museum met wapens, maar omdat we niks met wapens hebben hoefden wij niet binnen en dat gold voor de hele groep. We hebben al zo veel moois gezien en dan is dit slecht onderhouden fort niets. Het was beter geweest als dit onderdeel optioneel als excursie gegeven zou worden. En de Gouden tempel idem dito.
Ook nu nog steeds mensen die zich wasten, het water dronken in de Ganges. En het was nu behoorlijk koud want het bleef de hele dag een mist hangen die het kil maakte.
Rechtsboven: De arbo zou dit bij ons niet goedkeuren; 20 m hoog zonder beveiliging
En toen weer naar de boot en over de Ganges naar de plaats waar de boodschap voor de Wereldvrede - wordt elke dag om 18 uur uitgesproken - gehouden wordt.
Ook nu weer veel lijkverbrandingen. En nog lichamen die op de trap liggen te wachten om verbrand te worden.
Zingen en muziek en een toespraak
Het was koud op de rivier en om dan nog met de fietsriksja te gaan en met die koude botten zo hoog in te moeten stappen, zagen we niet zitten en dus een tuktuk genomen. Onze chauffeur was al iemand op leeftijd en zijn beide ogen keken niet helemaal recht. Hij tufte behoorlijk door en omdat hij zo oud was en dat in combinatie met zijn ogen... de kuilen ontweek hij meestal en met de overige verkeersdeelnemers ging ook keer op keer net goed. Maar het had soms wat weg van: trial and error....
Morgen weer om 5 uur op en dan een hele lange dag in de bus om naar Nepal te gaan.