Nepal

Nepal ligt in de Himalaya en Kathmandu is de hoofdstad.
Op 1 juni 2001 werd het koninklijk huis door kroonprins Dipendra bijna helemaal uitgeroeid. De reden van die moordpartij was zijn boosheid omdat zijn ouders zijn keuze voor een echtgenote niet goedkeurden. Hij schoot niet alleen zijn vader en moeder (koning en koningin) neer, maar ook nog zijn broer, zus en twee ooms en tantes. Tot slot schoot hij zichzelf neer, maar terwijl hij in coma lag werd hij tot nieuwe koning uitgeroepen. Het duurde 3 dagen en toen overleed hij. Daarop werd de broer van zijn vader de nieuwe koning. Hij was een autoritaire koning, maar werd in 2006 gedwongen om zijn macht op te geven en sindsdien is Nepal een federale democratische republiek.
Huidig staatshoofd: Ram Baran Yadav.
Taal: Nepalees.
Religie: Hindoeïsme (ca. 81%), Boeddhisme (11%) en verder Islam  en het inheemse Kirant-geloof.
Munteenheid: Nepalese Rupee (NPR) € 1,-- = 96,9284 NPR en omgekeerd is 1 NPR = € 0,0103.
Tijdsverschil met Nederlandse wintertijd: het 4:45 uur later in Nepal.
Klimaat: variërend van een hooggebergte klimaat in de Himalaya tot een subtropisch klimaat richting India.
  Nepal is 4 keer groter dan Nederland en erg bergachtig want het ligt in de Himalya. En als je dan weet dat 8 van de 10 hoogste bergen in Nepal liggen... De Mount Everest is een heel bekende.

Dag 19 van onze reis begon weer om 5 uur met de wekker. Kort nachtje want we waren pas middernacht gaan slapen. Maar redelijk fris en niet fruitig opgestaan en op de automatische piloot - want na zo veel dagen wordt het bijna een gewoonte - de spullen verder ingepakt.  Ja en toen was de planning om te ontbijten, maar dat ging niet door. In dat hotel is een lading aan personeel maar geen goede aansturing en iedereen loopt maar wat te lummelen. Ze zijn ook zo traag; ze lopen nog net niet achteruit. Het eten is erg goed, maar die bediening. Wij gingen gisteren er ook lunchen en avondeten en dan loopt er een mannetje of 2 of 3 en niemand komt op het idee om de bestelling op te nemen. Dus ik vraag:' Can I order, sir?' Ja dat was mogelijk en hij stond me als een droopie aan te kijken. Ik: "One beer and one coca cola'.  Droopie kijkt me aan en ik ga verder: 'Two (steek 2 vingers op; wel de goede natuurlijk)  fried rice with vegetables and...' Droopie: 'One fried rice?' Ik: 'No, two fried rice' en ik vraag dan of hij het wel kan onthouden of dat hij het op moet schrijven. Ja dat was een eye opener en langzaam pakte hij een klein notitieblokje en een pennetje uit zijn broekzak.  Dus in de herhaling: 'I repeat  2 plain omelet en 2 times finger chips. ' Droopie kijkt me aan of hij de onderdelen van het menu voor het eerst hoort.  Even komt hij terug met de mededeling dat er geen coca cola is, dus toen thee genomen. Droopie zet de bierfles op tafel en ja dan komt het volgende logistieke probleem om de hoek kijken: waar is de opener? Hier gekeken en daar gekeken en ja hoor bij de kassa vond hij hem. In een lage versnelling komt hij met de opener aan en hoera de fles is open; een overwinning. Mijn thee laat nog een hele tijd op zich wachten en dan is ook dat gelukt. Maar de kok die doet goed werk; die mag blijven en voor de rest een flinke bijscholing van hoog tot laag.
Met deze wetenschap in ons achterhoofd had Frans gisteren al tegen Marian gezegd dat het dan handig zou zijn als de omeletjes en toast al voor gebakken zouden worden, want als er ineens voor 18 man een eitje gebakken moet worden met de snelheid die ze daar hebben... Marian had overleg gehad met een van de bazen en hij had aangegeven dat het ontbijt om 5:30 uur klaar zou staan. Nou toen we om 5:30 uur er waren moesten ze nog beginnen met het klaarzetten van het ontbijt. Dus het ontbijt werd afgeblazen en we zouden laten onderweg een poging wagen.
Dat lukte rond 9 uur en het was een super samenwerking van Nederland - India, die er samen voor zorgden dat er omeletjes gebakken werden, toast geroosterd en koffie en thee gezet werden. Prima.

Omdat we vanmorgen met behoorlijk mist vertrokken en de weg zo slecht en ook nog druk was, werd het lunchen later. Rond 15 uur, maar de lunch was echt heerlijk. Tomaten - of groentesoep, patat met chat masala erop, 4 sandwiches met kaas en dan nog rijst met allerlei kruiden. En natuurlijk coca cola.  Ik meestal 1 keer per dag gewone coca cola, omdat dit goed voor de darmen is.
Na de lunch was het nog 50 km rijden en toen verlieten we India en gingen Nepal binnen. De bus moest achterblijven en dus alles uit de bus. De koffers werden op de riksja's gezet en wij liepen naast de riksja's India uit en door Niemandsland naar Nepal. Intussen regelde Marian onze doortocht bij de autoriteiten. Frans wilde wat euro's wisselen, maar dat was een louche bedoeling. De koers die hij zei dat het was gaf hij niet (gaf 100 minder) en wilde ook geen rekening geven; nee natuurlijk niet want dat is op deze manier een snelle bijverdienste. Dus Frans heeft laten weten hier niet mee akkoord te gaan en zijn geld teruggevraagd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En aangekomen  in Lumbini in Nepal

Voor de vroege en enthousiaste vogels is er de mogelijkheid om heel vroeg naar de plaats te gaan waar Boeddha geboren is, maar we kiezen er voor om dit onderdeel aan ons voorbij te laten gaan en gewoon pas om 8 uur op te staan en te ontbijten en dan om 9 uur weer door met de bus naar de volgende bestemming.
 
Het landschap veranderde naar mate we richting Nepal kwamen; meer groen en dus ook minder stoffig/zanderig. En die verandering bleef. In de bergen een stop gemaakt en wat foto's genomen. De gezichten zijn ook anders.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het leven gaat hier zo z;n gangetje. Rechtsboven een man die lvende kippen aan de pootjes
vast heeft en langs een slapende hond loopt. Hij maakt geen slapende hond hiermee wakker!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Baby rechts wordt gemasseerd met mosterdolie

Mevrouw hier links maakt mijn thee; die is mierzoet

 

 

 

 

 

 

Grappig, kinderen zijn overal hetzelfde als ze de kans krijgen.... Het kindje boven zag een batterij en wilde erop trappen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het kleine meisje rechts stond bij de motor te wachten en zodra haar vader kwam stond ze klaar en haar vader klom op de motor en zij klom achterop en hield zich aan haar vader vast. Zonder helm en men rijdt best hard...

En toen was het nog een stuk rijden naar Chitwan. Daar waren lodges voor ons gereserveerd in Sapana village en het natuur park was vlakbij

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

links: alternatieve Nepalese kerstboom en boven: steigerende tractor























En dag 20 sloot af met een prachtige zonsondergang.

De nachten zijn heel erg koud en vooral de mist maakt het nog killer. Maar men heeft wel airco vaak of een fan, maar geen verwarming. Het is dus altijd goed opletten of je genoeg dekens hebt. Overdag is het heerlijk als de zon de hardnekkige mist heeft verdreven.
Wij hadden ons aangemeld voor een jeepdrive in het natuur park. Om 7:30 uur vertrokken we in de koude mist en het eerste stuk legden we af per jeep. Daarna volgde de boot; een platte boot met op de heenweg hele lage stoeltjes en op de terug geen. Toen zijn Frans en ik tegenover elkaar op de rand gaan zitten. Dit zijn de platte boten en zo nu en dan hebben we wel wat dieren gezien, maar ook zij hadden het koud denk ik en lieten zich niet zo maar zien. Gelijk hebben ze; kunnen ze nog eens lachen om die rare toeristen die ervoor betalen om het koud te hebben...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De everzwijnen, wachten op Asterix en Obelix. De gidsen hadden voor een heerlijk ontbijt gezorgd en dat aten we bij de krokodillen farm. Op de farm zorgt men er voor dat de krokodil niet uit sterft.

 

 

 

 

 

 

Maar boven een ander ras krokodil in de natuur












 

 

 

 

en rechts nog een of andere vogel

rechtsboven:  hawkeagle

links:  een aap











                                     herten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

het wassen van een olifant

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Een ijzeren staaf met een haak en een punt.
De olifanten stonden op dit terrein en toen ik bij mijn lodge zat zag ik dat men de olifant wat wilde leren (een kunstje) en als hij het niet goed deed kreeg hij een flinke klap met de stok op zijn slurf. Ik riep HOOOO en pakte mijn fotocamera... ja toen was het meteen over en kreeg de olifant eten. Helaas zal men morgen weer de olifant slaan en dat vind ik verkeerd, sowieso maar zeker gezien het park waar we nu op zitten, maar vandaag heb ik het hem kunnen besparen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om iemand op te laten stappen gaat de olifant flink door de benen -> rechts

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frans en ik zijn 's middags lekker naar het dorp gewandeld en  toch grappig dat in het dorp allerlei dieren los lopen; hen met kuikens.

 

 

 

 

 

 

 

 

wat een werk





Je ziet hier verschillende vrouwen met de kam in hun haar lopen. De vrouw hieronder was met een upgrade bezig, want naast die kam in haar haar knipte ze ook uiterst precies haar teen nagels en natuurlijk in het openbaar.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag was voorbij en de avond volgde .  's Avonds volgde er een optreden van een groep dansers: Tharudans; een traditionele stickdance.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Morgen weer om 7:15 uur koffers inleveren en ontbijten en om 8 uur in de bus naar de volgende bestemming

Een tocht door de bergen en omdat we ver achter in de bus zitten, voelt het draaien en nemen van hobbels veel erger dan voor in de bus. Soms had ik het idee dat de chauffeur een trein of bus moest halen, want hij reed vrij snel door al de bochten. Een plas-drink-eetstopje gemaakt.

 

als je goed kijkt zie je een loopbrug hangen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kaal nekkie


































Na de stop weer op weg en rond kwart over 1 kwamen we aan in Pokhara. Pokhara ligt op ongeveer 900 m. hoogte en midden in de Pokhara vallei en op 200 km afstand van Kathmandu. Het Phewa meer is heel mooi en in dit meer ligt een eilandje met daarop een tempel. Het meer is 5 km lang en 10 meter tot 2 km breed.
Je kijkt uit op hoge bergen met sneeuw.

Vandaag een jas gekocht, want het is hier koud als de zon onder gaat en voor dat de zon goed en wel schijnt. De temperatuur varieert van 4 tot 27 graden.

Eerst heerlijk uitgeslapen en toen heeft Frans heerlijke broodjes bij de bakker gehaald. Heerlijk dat dit nu mogelijk was, want je wordt een plain omelet na 3 weken wel zat als ontbijt.
De zon stond al stralend aan de hemel en dus zijn we na het ontbijt naar het meer gaan wandelen.
Natuurlijk ook nog de Barahi tempel op het eilandje bezocht. Met een bootje volgeladen met mensen naar het eilandje gevaren en een kwartier later ook weer terug.
Barahi staat voor de vriendelijke verschijningsvorm van de godin Kali. Ze kan wel aardig zijn, maar op feestdagen is zij wel de reden dat er dierlijke offers worden gebracht.
Nu geven mensen bloemen, kokosnoten enz. Ze lopen een keer om het tempeltje heen en slaan dan tegen de bellen/klokken. Vervolgens gaan ze naar binnen en blijven heel kort en bij het naar buiten gaan krijgen ze een rode veeg op hun voorhoofd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Besneeuwde bergtoppen van de Machhapuchare (6997m) en de Annapurna

Kinderen krijgen van de ene kant veel ruimte; ze lopen gewoon langs een drukke weg aan de ene kant en een ravijn aan de andere kant en dat niet aan het handje van een ouder...  maar verder lijken de lijnen erg kort te zijn; als ze niet doen wat er gezegd wordt of als ze doen wat niet mag, dan wordt krijgt het kind dat op een duidelijk boze manier (verbaal en in mimiek) door de ouder aangegeven of er volgt een flinke tik.
En ook helpen kinderen al snel mee in het huishouden, zoals de was doen in het meer

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dierkundige tuindienst is druk aan het snoeien en dode bladeren aan het verwijderen. Onder: haren wassen...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Soort zoekt soort, maar 1 is van ijzer! De hele tempel zit onder de duiven en duiven shit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zo zoet: kind speelt met de klokken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het lijkt wel of dit dier naar een speciale kapper gaat.




 

 

 

 

 

 

 

En maar wassen en echt preuts is men hier niet, want de vrouw hierboven loopt met ontblote borsten.

Rechts zie je een raar vliegding een met een motor + vleugels en zonder motor

 

 

 

Dag 24 van de reis was ook een vrij in te vullen dag en dus heerlijk gelantefanterd en op een terrasje wat gedronken en gegeten; natuurlijk lekker in het zonnetje.

Marian onze tourleader is super; ze is vriendelijk en toch met grenzen, ze is zakelijk en toch flexibel en vooral heel enthousiast. Ze spreekt met liefde over de landen met zijn inwoners, cultuur en natuur.
 

De Peace Pagode op de berg is een boeddhistisch heiligdom.

 

 

 

 

 

 

 

 

In deze tuin hebben we geluncht; met het zicht op de bergen en het meer.

De tocht naar Kathmandu was behoorlijk indrukwekkend; we reden in de zeer hoge bergen. Maar voor vertrek had ik nog een paar foto's genomen van de besneeuwde bergen.

Tijdens de eerste plas-en drinkstop was het duidelijk dat onze chauffeur goed ziek was en hij moest nog een stuk rijden en zou dan afgelost worden.
Hij had last van diarree en voelde zich heel erg beroerd en dan is het wel zo prettig voor hem, maar ook voor ons dat er een vervanger kwam. Want het rijden in deze bergen vergt toch veel ervaring. Als buitenlander mag je hier ook niet rijden en als je het verkeer ziet, dan begrijp je dat volkomen. Er rijden veel vrachtwagens en bussen en natuurlijk wordt er ook ingehaald en moet de ander op het laatste moment flink in de remmen...

Onderweg nog een foto stop gehad; aan de rand van de diepte met hard rijdende vrachtwagens en bussen op korte afstand van je broekspijpen.

 

 

 

 

 

 

 

Prachtig met de zon op de besneeuwde bergen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De 200 km die we af moesten leggen van Pokhara naar Kathmandu duurde van &;30uur tot 16:45 uur met 2 stops; de eerste van een half uur en de tweede van ongeveer 1 uur.

Kathmandu is de hoofdstad van Nepal en ligt op zo'n
1350 m hoogte. Dat lijkt niet zo hoog, maar geloof me: HET IS HOOG!

Met 11 personen van de groep namen we deel aan een mountain flight. Een 18 persoons vliegtuigje van Buddha Air met propellers. Het vliegtuigje heeft de breedte van 3 stoelen; 1 stoel links en 1 rechts en een smal gangpad. Om iedereen goed zicht te bieden op de berg worden slechts 16 van de 18 plaatsen gebruikt. Ik zat om stoel 6a en Frans 5c.
Er wordt  vooral 's morgens vroeg gevlogen omdat het in de middag meer gaat waaien.
We moesten om 6:30 uur klaar staan en ik was al om 4:45 uur wakker en om te voorkomen dat ik nogmaals gewekt zou worden door de wekker, bleef ik wakker en ben om 5:30 uur opgestaan.
Om 6:30 uur kwam het bericht dat het zicht te beperkt was en dat we over 3 kwartier opnieuw geïnformeerd zouden worden over de weersconditie. We zijn toen gaan ontbijten.
Tegen half 8 kregen we groen licht en dus in de bus naar het vliegveld.  In 20 minuten waren er en toen ging de procedure van start met het inchecken. Vrouwen en mannen moesten gescheiden door detectie poortjes en werden gefouilleerd.
Het vliegtuigje maakte veel lawaai, maar vloog prima.
De stewardess liep gedurende de vlucht rond en wees de belangrijkste bergen aan. En wat nog leuker was: iedereen mocht een paar keer in de cockpit komen kijken en daar foto's maken. Ja het zicht was daar natuurlijk veel beter, want onze raampjes waren beschadigd en/of minder schoon. Maar evengoed prachtig en een geweldige ervaring om langs die kolossen van bergen te vliegen.
Ik zal wat bergen benoemen:

Langtang Lirung 7234 m	Melungise 7181 m	Pumoki 7161 m
Shisha Pangma 8013 m	Chugimago 6297 m	Nuptse 7855 m
Dorje-Lakpa 6966 m	Pigferago 6620 m	Sagarmatha (EVEREST) 8848 m
Phursi-Ghyachu 6637 m	Number 6957 m	Lhotse 8516 m
Chhoba-Bhamare 5970 m	Karyolung 6511 m	Ama-Dablan 6812 m
Kodari 1770m: weg naar Lhasa en Tibet	Cho-Oyo 8201 m	Chamlang 7319 m
Gauri Shankar 7134 m	Gyachungkang 7652 m	Makalu 8463 m

Onder een blikje in het vliegtuigje. De stewardess had een westers formaat,  maar je ziet dat het een klein vliegtuigje was.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En na de landing kregen we een certificaat met de tekst: I did not climb Mt. Everest ... but touch it with my heart!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een paar dagen voor ons vertrek was er in Kathmandu een vliegtuigje neergestort en alle inzittenden waren omgekomen. Hans vertelde de reden: tijdens het mogen kijken in de cockpit was iemand naar voren gevallen op het panel en de stuurknuppel....

Na de flight weer in de bus en naar het hotel om de andere groepsleden op te halen en aan de city tour te beginnen.
Maar toen we 10 minuten onderweg waren, riep Herman ineens dat hij zijn rugzak vergeten was en dat het of in het vliegtuig of in de bus - die ons naar en van het vliegtuig bracht - nog lag. Dus omdraaien en terug naar het vliegveld. De gids ging met Herman mee en na een hele tijd bleek dat de rugzak in het vliegtuig gevonden was en de paspoorten zaten er nog in, maar de portemonnee was foetsie. Toen volgde er een kort onderzoek en de dader was iemand van de schoonmaakdienst. Deze persoon zal op staande voet ontslagen zijn. Al met al een flink oponthoud maar met een gelukkige afloop.

Dus weer terug naar het hotel en even snel naar de kamer om ons om te kleden, want het was al weer warm geworden, en de bus in voor de excursies.

Dit hoofddeksel is een topy. Het behoort tot de traditionele klederdracht van de Nepalezen. De kleur heeft geen betekenis.
Onze gids had een topy gedragen toen hij trouwde en bij bepaalde functies, bijv ministers, is het dragen van een topy verplicht.

De gids gaf ook een mooie betekenis van de letters van NEPAL: Never End Peace And Love
 

Swajambunath tempel wordt in de volksmond apen tempel genoemd en dat is een goede naam, want het stikt er van de apen die vrij rond lopen en springen.
De tempel is 2000 jaar oud, maar ondertussen wel een aantal keer herbouwd vanwege vernielingen en aardbevingen.
Het is een belangrijk boeddhistisch oord en wordt dan ook veel bezocht door monniken en pelgrims.



























































































 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Boven en rechtsboven: Newari bouwstijl.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De betekenis van de ogen: het zijn de ogen van Boeddha

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rechtsboven: man zit zijn benen te ontharen, zo maar op straat...

 
 





Onderweg naar het Durbar plein en dan zie je veel mensen sjouwen met van alles en nog wat.

Het Durbar plein is een verzameling van fraaie oude tempels in verschillende bouwstijlen. Het is een van de 7 Unesco World heritage sites in de Kathmandu vallei.
De meeste tempels zijn gewijd aan Shiva en Vishnu. De tempels werden gebouwd door de heersers om de goden goedgunstig te stemmen, opdat hun leven positief beïnvloed zou worden.

Een bonte verzameling van alles wat bewegen kan; mensen, fietsers, brommers, sjouwers, auto's enz. Het plein wordt druk bezocht door toeristen natuurlijk en dus ook verkopers, maar mensen komen er ook picknicken of gaan naar de tempel.

In een van de tempels verblijft de levende godin Kumari Devi.
Een belangrijke en dus machtige familie zoekt een aantal mooie meisjes van een jaar of 3 en die kinderen worden aan een soort van test onderworpen. Zo moet het kind in het donker zitten en dan komen er mensen met maskers op binnen enz en als het kind geen angst vertoont is het goed. Het kind woont en leeft daar zonder haar familie. Ze wordt helemaal verzorgd en beschermd; er mag geen bloed vloeien. Het kind krijgt onderricht en heeft bepaalde taken, zoals op bepaalde uren van de dag ontvangt ze mensen die haar zegen willen ontvangen. Het kind blijft daar tot de pubertijd, want dan vloeit er bloed en moet men op zoek naar een nieuwe godin en krijgt de huidige weer een meer gewoon leven.

 

 

 

 

 

 

Dit was Kumaria toen ze een jaar of 6 was.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kumari moet in een van de kamers in dit huis zich verborgen houden. Wat een raar leven voor een kind.

Nu verder met de andere bezienswaardigheden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kind dat fruit verkoopt

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rechts zoeken kinderen in afval naar...






                                           

 

 

 

 

 

 

 

Wil je weten wat de toekomst je brengt: de handlezer zit op straat om je het te vertellen.  Natuurlijk wel   tegen een beloning.

De Bodhnath tempel ook wel de Baudha genoemd. Dit is het belangrijkste boeddhistische heiligdom in de Kathmandu vallei. De hoogte en diameter van de tempel zijn 40 meter, zodat het bouwwerk ook het grootste sacrale bouwwerk is van de vallei.
De ogen van Boeddha zijn ook weer hier te zien. Men heeft bladgoud gebruikt. Rondom zijn winkeltjes.
Hier komen veel Tibetanen, maar in de gebouwen erom heen wonen ook veel mensen uit Tibet.
Het is 5 eeuwen oud en bevat de beenderen van Kashyapa Boeddha; een van de voorgaande incarnaties van Gautama Boeddha.

Een grootst bouwwerk en ook hier zie je de gebedsvlaggetjes in de 5 kleuren: aarde, vuur, water,
wind en ether

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

monnik bedelt voor zijn eten

 

 

links: men loopt rondjes met de klok mee







foto onder: een soort van boetedoening stel ik me erbij voor. De mensen die dat doen gaan op hun knieën op de plank of de grond en schuiven dan - als dan niet met lapjes om hun handen te beschermen - op hun handen naar voren totdat men helemaal plat ligt. En vervolgens schuift men weer terug op de knieën en gaat staan. En dat doen ze heel veel keren achter elkaar; jong en oud.











 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bedelende kinderen en ook hier is er sprake van een hiërarchie: kleinere kinderen moeten hun geschooide geld afdragen aan een wat ouder kind.




Pashupatinath (Pashupati is een reïncarnatie van Shiva) is een tempelcomplex en bedevaartsoord. Het ligt aan de heilige Bagmati rivier, maar er is niet veel rivier meer over.
Aan deze rivier ligt ook de Gouden Shiva tempel; dit is een van de heiligste en de belangrijkste in Azie.
Het is een Hindoe tempel die niet voor anderen toegankelijk is. Aan de oever van de rivier zijn altaren opgesteld waarop de crematies plaats vinden. Kinderen en zwangere vrouwen worden niet gecremeerd.  Als een vader overlijdt, dan regelt de oudste zoon alles omtrent de crematie en als een moeder overlijdt dan is die taak toebedeelt aan de jongste zoon.
Als er een familielid langere tijd vermist wordt en men denkt dat die persoon niet meer leeft, dan verzorgt de familie wel een gelijksoortig ritueel (vuurtje/verbranding), maar dan natuurlijk zonder het lichaam van die desbetreffende persoon.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een paar jongens halen het hout dat nog niet helemaal verkoold is weg en dat wordt weer gebruikt voor de steenovens. Oranje op de grond zijn slingers, maar op de soort altaren ligt een in een oranje omhuld overleden persoon, die weldra verbrand zal worden. Ik heb wel foto's van dichterbij, maar ik vind dit dichtbij genoeg.
Bagage geen punt bij de bus maatschappij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terug naar het hotel en toen was het inmiddels weer 18 uur en om 18:45 uur moesten we weer de bus in want we kregen een workshop Nepalees koken. Dus snel douchen en gaan! een zeer lange dag dus als je bedenkt dat die dag al om 4:45 uur voor mij is gestart.

 

De kok deed het erg leuk en telkens hielpen 2 mensen met het klaarmaken van een gerecht of onderdeel van een gerecht. Ik had me al voor genomen om dit niet te doen, want ik heb een hekel aan koken en dan in mijn vakantie te gaan koken... NO WAY!

 

 

 

 

De laatste volle dag in Kathmandu brak aan en we hebben eerst heerlijk tot 9 uur uitgeslapen. Daarna uitgebreid ontbeten en even aan mijn reisverslag gewerkt en toen gewandeld. We wilden naar het paleis maar dat bleek gesloten te zijn.



Onder: een soort van prikkeldraad. Dit staat klaar voor een roadblock. In Nepal zie opvallend veel militairen en politie. Binnenkort verlaat de UN Nepal, maar de situatie is in Nepal is niet stabiel. Al die militairen en politie zie je overal en vaak ook achter opgeworpen zandzakken om achter te schuilen en op gebouwen enz. Rechtsonder zie je op het dak een dakje gebouwd waar een militair op de uitkijk staat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

rechts: het paleis waar de tragedie van de moorden zich heeft afgespeeld.

Als je de volgende dag in Kathmandu wakker wordt, dan is het net of je een pakje sigaretten gerookt hebt; wat een luchtvervuiling van al die motoren en auto's.

 

 

 

 

Sinds 2 weken zijn in Nepal elektronische paspoorten ingevoerd en iedereen die bijv. naar het buitenland wil - er werken veel mensen in het buitenland - moet een dergelijk paspoort hebben. Maar dat kan alleen in Kathmandu. Uit het hele land komen de mensen en ontstaan er lange rijen om een paspoort te kunnen krijgen.

 

 

 

 

 

Onze reis zit er weer op en wij gaan weer terug naar ons eigen landje. We hebben wel een hele trip voor de boeg, want we vertrekken op donderdag om 11:30 uur en dat is Nederlandse tijd 6:45 uur en komen vrijdag om 6:05 uur in Nederland aan.
Eerst van Kathamandu naar Delhi en daar een lange wachttijd tot we onze vlucht naar Schiphol hebben.
Het vertrek uit Kathmandu verliep in eerste instantie volgens plan, maar bij het inchecken van Marjan ging het mis. Er was geen ticket voor haar.  Marjan kon geen telefonische verbinding krijgen met het bureau in Delhi en dus heb ik mijn iPhone uitgeleend om te kijken welke mogelijkheden er nog waren om alsnog op dezelfde als wij te zitten. De rest van de groep ging op een bepaald moment weg, maar Frans en ik bleven bij Marjan omdat ze anders niet kon bellen. Diverse keren heen en weer gebeld naar Delhi en na een hele lange tijd kreeg ze toch de bevestiging en de boardingpas. Pfff. Maar toen was onze vlucht al weer aan het boarden.... Marjan heeft toen iemand gevraagd om ons voor te laten gaan, want er stond een super lange rij mensen en daarna zou er nog meer controle punten volgen. Een aantal keer gefouilleerd en natuurlijk weer in de vrouwen- en mannenrijtjes gaan staan. Ook een aantal stempels verzameld. Maar telkens weer een controle die tijd kostte en een controle die wel heel erg ver ging: tassen helemaal open en alle ritsen open om overal in te kijken.  Gelukkig liet men mij telkens voor gaan als ik aan gaf dat mijn vliegtuig aan het boarden was.
Als een van de laatste kwamen we aan boord en dat was wel een opluchting.
Al met al vond ik het wel erg jammer dat de reis zo werd afgesloten, want Marjan had de hele reis alles tot in de puntjes goed geregeld en dan ging het mis op haar boardingkaart.

Maar ik denk met plezier terug aan al het moois wat we gezien en ervaren hebben in de beide landen, aan de lieve mensen en aan een hele goede groep want 29 dagen met elkaar op trekken kan een hele klus zijn, maar deze groep was flexibel en gezellig. Dank.

Nadat we in Delhi waren aangekomen moesten we dus heel lang wachten op onze vlucht naar Nederland. Ze hebben een prachtige luchthaven met mooie afbeeldingen.


Op de luchthaven heb ik heerlijk zitten kletsen en lachen met Jitske uit Groningen/Assen. Zo schoot de lange wachttijd lekker snel op. Als je dit leest Jitske: ik hoop dat je weer veilig en wel in Nederland bent.




                                                                       Namaste!