Meschede

De reis verliep goed op het eerste en laatste stuk na. Het eerste stuk wilden we via Alphen rijden, maar daar waren wegwerkzaamheden en dus werden we omgeleid. De omleidingborden waren niet goed geplaatst met als gevolg dat we op een verkeerde weg uitkwamen. Toen besloten om gewoon maar via Amstelveen te rijden en dat ging goed.

Aangekomen in de buurt van Mielinghausen/Hennesee zei Eva (stem van de TomTom) hoe we moesten rijden om bij het juiste adres uit te komen… het bleek een landweg te zijn waar jaren geen auto over heen was gereden… achteraf bleek Eva ook gelijk te hebben, want die weg kwam aan de andere kant uit op de weg die wij moesten hebben. Gelukkig corrigeert dat apparaat zichzelf - zo'n onderdeel zou ook ingebouwd moeten zijn bij de mens - na een aantal malen vermanend aangegeven te hebben om te keren…

Rond 14:30 uur kwamen op we op plaats van bestemming -> sleutel opgehaald en de beheerder moest weg en zou rond 19 uur komen om de meters voor stroom- gas- en watergebruik even op te nemen.

Meteen bij binnenkomst moesten we constateren dat de foto's op Internet zeer gedateerd zijn en behoorlijk vertekend over komen …

Maar echt geschokt waren we toen we door de zeer onfris ruikende bungalow liepen. De lucht die er hing kunnen we omschrijven als een lucht van een stel grote honden die te weinig uitgelaten waren en in een hermetisch gesloten bungalow gehouden waren…

De bungalow was - op het sanitair en de keuken na - erg smerig. De eens bruine plinten waren nu grijs van de stof. In de charmante bedlampjes konden we de erin gevallen stof verlichten. En een blik achter het nachtkastje leverde een stofschouwspel dat deed denken aan maanden research om te zien hoeveel stof zich kon ophopen… En onder het bed lag een nutteloos opgerolde mat en een grote ronde koek in een laag stof… Op weg naar de keuken plakten we een beetje vast op de vloer. Overal waar stof op of naast kon liggen lag stof; op de verwarmingen, lijsten van schilderijen, planken van de kast, tv-kast enz.  De vorige bewoners dronken koffie, want de resten waren nog aanwezig in de koffiekan en de magnetron kan het ook over `die goede oude tijd' hebben. De deuren van de bungalow zouden goede oefenobjecten voor beginnende rechercheurs zijn, want ze waren overladen met allerlei vingerafdrukken. Buiten stond een vuilcontainer die zo vol was dat de deksel niet meer dicht kon.

Kortom: we hebben niet uitgepakt, zijn boodschappen gaan doen en hebben buiten gezeten - was toch lekker weer - totdat de beheerder zich weer zou laten zien…

Met ongeloof bekeek hij de door ons aangewezen stofverzamelingen… Hij begreep er niets van, wie eigenlijk wel???!!! De beheerder verontschuldigde zich door aan te geven dat hij `het erbij'  (= beheerder zijn) deed en dat hij vroeger samen met zijn vrouw de bungalows schoonmaakte, maar nu 2 meisjes in huurt en hen elk €11,-- betaalt voor een uur werk. Aan het eind ontvangt hij € 32,50 van de huurders om de bungalow weer schoon te laten maken voor de volgende gasten. Hij had op dat moment geen oplossing en wij ook niet anders dan dat wij zelf de bungalow schoon zouden maken; tenminste de ruimten die wij zouden gebruiken.

De beheerder stelde voor om de € 32,50 voor onze eindschoonmaak te laten vervallen. We hebben dat gedaan, want veel anders zat er niet op.

In de keuken hangt een mooi opgestelde brief met allerlei uitleg aangaande milieuzaken. Een regel eruit bijv. dat als men het huisvuil niet wil scheiden dat men dan gebruik moet maken van een grijze zak en die naast de bungalow zetten…maar dan is men wel genoodzaakt om € 10,-- per zak in rekening te brengen. Maar wij komen aan en de container is overvol en dan vraagt de beheerder aan ons of wij een grijze vuilniszak hebben om daar ons vuil in te doen en dan??????? Het lijkt de omgekeerde wereld. 

Hij zei ook nog dat hij morgen (zondag) het gras zou maaien en de kapotte lamp zou vernieuwen.

Wij hebben dus de mouwen opgestroopt en zijn aan de slag gegaan om de bungalow te ontdoen van alle vieze stof. Toen dit klaar was  kon onze vakantie beginnen. Wij hebben onderuit gezakt zitten bijkomen van ons ongeloof over dit alles.

Sauerland is een mooie streek tussen bergen of heuvels… ik weet niet wanneer je spreekt van een heuvel of berg, maar erop lopen is beide vermoeiend denk ik…

Na een goede nachtrust hadden we weer energie genoeg en hebben we rond de Hennesee (een meer met een grillig lopende vorm) gelo pen met onze poles. Het is een wandeling van ongeveer 15 km. en bergje op en af. We waren dan ook blij met onze lessen Nordic wandelen en het bezit van een stel goede poles.

Prachtige zonsondergangen en voorbodes van naderend onweer zorgen voor een prachtige kleurenpalet in de lucht.

We zaten niet op een park maar meer een soort van vakantiebungalowwijk. Een aantal mensen wonen er permanent. Zo ook Frau Ruhe en Herr Bromm. De dag van aankomst hoorden we Frau Ruhe de hele tijd kwetteren; er leek geen eind aan haar spraakwaterval te komen, maar het klonk vrolijk en ach de een heeft meer worden nodig om iets te vertellen dan de ander. Ondertiteling was niet nodig met deze geluidssterkte. Zondag had ze een ander repertoire en konden we `mee genieten' toen Frau Ruhe aan Herr Bomm haar ongenoegen uitte. Ze had geen rust en hij deed dit wel of dit niet… Herr Bromm bromde zo nu en dan voor mij iets onverstaanbaar, maar ontweek hoorbaar zo veel mogelijk de irritatie van Frau Ruhe.  Zij heeft een scala van verwijten bij hem gedeponeerd en toen hij door kreeg dat hij zich beter kon in houden en het niet meer ontkende of er tegenin ging, kregen wij ruhe.…

De volgende dag heen en weer naar Remblinghausen, dat 3 km. verder ligt, gewandeld. Ofschoon het aantal kilometers niet veel was, leek het door de omstandigheden een tocht à la tour de France met een colletje hier en een colletje daar en dat met een graadje of 26 à 27 op het middaguur.

Aangekomen in het dorp waren alle winkels en ook de Biergarten geschlossen bis 14:30 uhr. En wat doe je dan als oud katholiek, je gaat de kerk in om af te koelen en dan toch maar het gewone water te drinken i.p.v. zo'n heerlijk biertje dat we in gedachten hadden.

Donkere wolken begonnen boven ons hoofd te groeperen toen we op de terugweg waren en een natuurlijke douche bracht nog een extra verfrissing na het ijsje dat we net op hadden.

 

In de verte rommelde de donder en een half uur na thuis komst barstte het onweer in alle hevigheid los..

En toen klopte de beheerder aan de deur om de gemelde kapotte douchelamp te vervangen. Dat zou hij meteen zaterdag al gedaan hebben, maar ik ben al gewend aan zijn klok die anders lijkt te lopen dan die van ons. Hij vroeg belangstellend of we nu tevreden waren… een zeer foute vraag natuurlijk en dat heb ik hem ook gezegd.

Het omhulsel van de lamp was trouwens ook kapot wat hij - net als wij -  zaterdag ook al had kunnen zien… ja hij kan zelf wel een lampje gebruiken want het is geen helder licht die man. Maar hij beloofde morgen terug komen…

Morgen is een vertaling van nooit geworden; de lamp moest nog vervangen worden en het gras moest nog gemaaid toen wij vertrokken.

2 hele mooie beelden links een beeldje van een kind met een veulen rechts moeder en kind. Midden een mooi stukje natuur met historie.

 

 

 

 

 

 

 

Duitsland heeft ook een Soest, dus daar ook even gekeken. Het plaatsje kreeg als eerste plaats in Duitsland stadsrechten in 1120. Het Soester wetboek was het eerste in zijn soort en diende dat van vele volgende steden in Duitsland tot voorbeeld. Het was geschreven op een koeienhuid.

Nog een stukje geschiedenis voor de mogelijke liefhebbers: Meschede werd in de 2de wereldoorlog bijna geheel vernield en dus later weer opgebouwd.

 

 

 

Het is een leuk stadje met een prachtige lichte kerk; de St. Walburgakirche.

Naast het altaar is een soort uitbouw met prachtige glas in loodramen en alsof ik met klap acuut zeer gelovig was geworden, lag ik heel devoot op de grond. Het missen van een tree lag ten grondslag aan deze plotselinge geloofsuitbarsting.

Ik was zeer sierlijk maar doeltreffend languit gevallen; vooral op mijn knieën en handen.

Mijn linkerknie zit wat vreemd in elkaar wat betreft de kniebanden en knieschijf en die doet het dan ook niet altijd even goed meer, maar mijn rechterknie was nog in een optimale conditie en dan moet je maar afwachten wat zo'n val te weeg kan brengen.

Ik ben meteen opgestaan en blijven lopen, want ik voelde dat de knie een bult kreeg en de kans is dan groot dat het stram zou gaan worden. Thuis arniflorzalf erop gedaan tegen zwelling (maar die was er dus al) en blauwheid. 's Avonds toch nog een uurtje met de poles gewandeld; rustiger dan anders vanwege de opgelopen - of liever gezegd eraf gevallen - blessure.

Ik moet thuis eens op internet kijken hoe de voortplanting van naaktslakken in zijn werk gaat en dan bedoel ik niet de daad, maar meer het resultaat daarvan. Ik kwam namelijk onderweg een heleboel naaktslakken tegen en dicht daarbij - soms in bundeltjes van 4 of 5 - van die wormachtige dingen… zouden dit jonkies van de naaktslak zijn???

Het vallen in een kerk blijkt wonderlijk te zijn, want hoewel vooral mijn rechterknie nog een behoorlijke bult had en wat blauw hier en daar begon te worden, werd ik niet door pijn of stijfheid belemmerd.

Dus een uitstapje gemaakt naar Bad Arolsen; het was een regenachtige dag dus erop uit met de auto is dan wel aangenaam.

                                                                                                                                                                                                                                                                    Bad Arolsen was eeuwenlang de residentie van de vorsten van Waldeck-Pyrmont. De zijvleugel van de Barockresidenz Arolsen (paleis) wordt nog altijd door nazaten bewoond.

Hier werd Adelheid Emma Wilhelmina Theresia von Waldeck-Pyrmont geboren. De 20 jarige prinses trouwde in 1879 met de oude Nederlandse koning Willem lll. Voor haar dochter Wilhelmina in 1898 koningin kon worden, redde Emma met 8 jaar betrouwbaar regentschap het koningschap voor het huis van Oranje-Nassau. Zij kon de twijfel wegnemen die het conservatieve en steeds dubieuzere optreden van haar echtgenoot had opgeroepen.

Al dagenlang was het rustig in het territorium van Frau Ruhe en de reden daarvan werd ons duidelijk. Zaterdags was Frau Ruhe weer in vorm. Ze verbood Herr Bromm weg te gaan en klaagde dat hij 1 ding goed doet en dan 2 dingen weer `Kaput macht'. Al 2 maanden had ze geen bloemen in de tuin en hij dacht enkel maar aan zijn werk (kan ik wel begrijpen met zo'n vrouw…). Dus de Herr werkt door de week en in het weekend is het tijd om al haar ergernissen van de hele week eruit te gooien.

In de verte zie je het meer liggen...

Het weer werd erg warm en omdat we op 150 m. van het meer af zaten zijn we lekker een dagje naar het meer gegaan. De insecten hadden wellicht ook last van de warmte, want die waren ook aanwezig. Een perforatorachtig insect heeft een rondje uit mijn been gehapt en dat deed pijn, dus ik sloeg hem of haar - want ik kon de sekse niet onderscheiden het was namelijk een donker gekleurd ding en had niets blauws of roze aan -meteen eraf. Later zag ik dat om de perforatie een kring kwam en nog later blaasjes;  vreemd hoor.

Tijdens een wandeling zagen we op nog geen 10 meter afstand een staaltje van gruwelijke en ook natuurlijke overmacht/overleving. Een roofvogel ving een andere vogel en vloog met zijn prooi onderaan zijn poten hangend snel hoog de bomen in.

In Duitsland is het  boodschappen doen anders. Je moet de blikjes van het bier bijv. weer inleveren, daar staat statiegeld op. Bij de kassa worden de lege blikjes verrekend en vervolgens mag je ze in een giga grote zak vlakbij de kassa gooien. Het brood is vaak heel erg zwaar (rogge) en de lichtere uitvoeringen zijn ook anders van smaak.

Nog een paar prachtige plaatjes:

                                                                                                                                                                                                                                                                     Per dag werd het warmer en warmer en al vroeg in de ochtend steeg het kwik naar 27 graden in de schaduw. Ik ben de zee gewend en omdat het daar bijna windstil was maakte de gevoelstemperatuur nog heter. Maar het is werkelijk een prachtig gebied met mooie uitzichten en diverse  kleuren groen.

En natuurlijk hebben we een klachtenbrief gestuurd naar de eigenaren (Nederlands echtpaar) m.b.t. de vieze bungalow en wachten we hun reactie af.

                                           Schüsz