Omdat ik veell foto's wilde gebruiken, heb ik de reis opgesplitst. Op die manier duurt het minder lang om de site te loaden. Maar om iets te weten over het leven van de Japanner, kan je het verhaal hieronder lezen.

 

• Japan start  Fukuoka - Beppu

• Japan vervolg 1 Matsuyama - Kurashiki

• Japan vervolg 2   Kyoto

• Japan vervolg 3  Tokyo

 

Om een beetje inzicht te krijgen in het dagelijkse leven van de Japanners gebruikte Ben een verzonnen familie Tanaka, want die naam komt net zo veel voor als bij ons de naam van de Berg of Jansen bijvoorbeeld.

Het hele leven trekt in een tijdsbestek van ruim een week voorbij.

Ta = rijstveld en naka = midden. Dus vrij vertaald betekent Tanaka midden in het rijstveld.

Ik geef de verkorte versie zo goed mogelijk weer:

Het is/was gebruikelijk dat getrouwde stellen eerst bij de ouders van de man gingen wonen en later dus ook voor die ouders zouden zorgen. Tegenwoordig is het moeilijker omdat jonge mensen vaak wegtrekken en de afstand te groot is om voor hun ouders te zorgen en dus zijn er nu ook bejaardenhuizen.

Als men gaat trouwen is dat een schriftelijk gebeuren en met een paar familieleden en/of goede vrienden erbij. Het meisje wordt dan ingeschreven in het familieregister van de man.

Het echte feest in stijl: met klederdracht en fotoreportage en genodigden vindt op een ander tijdstip plaats.

Mensen van boven de 70 of 75 jaar zijn vaak getrouwd door gebruik te maken van een koppelaarster en dan was het meer een verstandshuwelijk.

Uitingen van genegenheid en liefde in het openbaar is men niet gewend. En dat is niet zo gek bij een verstandshuwelijk, maar tegenwoordig kiest men de partner zelf en zie je ook dat er wel vaker hand-in-hand gelopen wordt bijvoorbeeld.

Als de vrouw zwanger is wordt er altijd een echo gemaakt en dus weet men altijd voor de geboorte of het een jongen of meisje wordt. De bevallingen gebeuren in het ziekenhuis en pas na een paar dagen wordt de naam van de baby bekend gemaakt. Ik weet dat in andere landen dit ook zo is en de reden was dat men niet zeker wist of het kindje zou blijven leven. De reden hier weet ik niet, maar misschien heeft het wel dezelfde oorspronkelijke reden.

Japanse baby’s worden met een blauwe vlek op hun billen geboren en die trekt dan weer weg.

Als moeder en kind het ziekenhuis verlaten gaat ze óf mee naar het huis van haar moeder óf de moeder/oma komt een aantal weken om als kraamhulp te fungeren. Hier kent men namelijk geen kraamzorg. Als de kersverse moeder naar het huis van moeder gaat en als die moeder verder weg woont, kan het zijn dat de nieuwbakken vader zijn kind even niet kan zien omdat hij moet werken.

Baby’s slapen op de kamer bij hun ouders of bij hen in bed.

Kleine kinderen worden weinig gecorrigeerd, maar zodra ze naar het schooltje gaan leren kinderen – peuter/kleuterleeftijd – veel regels door de vaste structuur. Zo staan ze in rijtjes, eten met z’n allen. Als de kinderen zo klein zijn moeten de ouders het eten meegeven en ook een schortje, handdoek en een matrasje. Gaat het kind naar de lagere school dan blijven de lunchboxen wel van toepassing. De lunchboxen zien er anders uit dan bij ons, want hier gaan niet de bruine boterhammen met kaas mee in de box, maar allerlei hapjes. De moeders koken de dag ervoor altijd wat meer, zodat ze daar de lunchboxen van de kinderen mee kunnen vullen. Hapjes met rijst, vleeshapjes enz.

De lessen op de lagere school zijn te mager en daarom zorgen de ouders dat de kinderen 2 keer per week van 18:30 uur tot 21:30 uur huiswerk maken om het niveau omhoog te krikken.

Een schooljaar loopt hier van april tot half maart.

Zwembaden zijn enkel in de vakantieperiode open. Is het in september nog bloedje heet, dan is het zwembad dicht en zie je niemand meer aan zee. Het is ook mogelijk dat de hoeveelheid kwallen in die tijd een extra reden zijn om niet naar zee te gaan.

Het voortgezet onderwijs is voor iedereen gelijk, er is geen niveauverschil en het aanbod van de lessen is ontoereikend om succesvol door te stromen naar de universiteit, want de eisen zijn hoog hiervoor. De knapste koppen mogen komen. Daarom wordt er iemand ingehuurd om het niveau van het kind verder te verrijken en te verdiepen. Dit alles kost zo’n slordige € 300,-- per maand per kind.

De universiteit heeft verschillende studierichtingen. Enkele zijn echt pittige studies zoals geneeskunde, maar er zijn ook die erg makkelijk te voltooien zijn en dan m.n. de sociale richtingen.

Minimumloon ongeveer gelijk aan Nederland maar het bruto bedrag komt iets lager uit door de belasting.

Er is een 40-urige werkweek maar het is heel gewoon dat men 20 uur overwerkt.


Vroeger was het een schande als de baas een werknemer moest ontslaan, dat was een schande voor de baas. Maar nu kan men ontslagen worden en zijn er afvloeiingsregelingen.
Het basissalaris is nu verhoogd omdat de bonussen die men kreeg gekort kunnen worden.
Tijdelijk contracten en werken tijdens bepaalde drukke uren bijv. in winkel.
Salarissen in bijv. in Tokyo zijn hoger maar dat geldt ook voor de vaste kosten.

Er zijn welkom- en afscheidsfeestjes en dan kan men de sake goed laten vloeien en heeft men dolle pret (bijv. met karaoke).

Maar de Japanners missen een enzym dat alcohol afbreekt en zijn dus super snel dronken.

Vroeger alles duurder; deflatie.

Bij de start van het werken bij de baas krijg je 10 dagen vakantie en elk jaar dat je werkt 1 dag erbij tot maximum van 20 dagen. Maar het opnemen van vakantiedagen gebeurt meestal bij ziekte of als men naar de dokter moet.

Als men al vakantie opneemt dan is het een korte vakantie bijv. een week en de Japanners die in die tijd willen reizen en het geld ervoor hebben, gaan bijv. voor 1 week naar Europa en bezoeken dan een paar topics bijv. Amsterdam en Parijs in die ene week.

Als men zonder werk komt dan krijgt men een soort van ww uitkering, ongeveer 60% van het oude loon en die aangevuld kan worden als het verschil te groot is en het nodig is. Men moet zich melden bij het arbeidsbureau. De uitkering houdt na een maandje of 8 op en de uitkering is, maar kan aangevuld worden als het nodig is.

Heeft men dan nog geen werk, dan kom je in de bijstand.

Japan vergrijst, 25% van de mensen is boven de 70 jaar.

Mede door die vergrijzing is het sociale stelsel gewijzigd. Vroeger was alle gezondheidszorg voor ouderen gratis, maar nu moet men naar draagkracht bij betalen.

Je hebt gewone ziekenhuizen en particuliere klinieken. Als men wat mankeert gaat men meteen naar de kliniek of ziekenhuis; huisartsen zijn er niet.

Men is voor het grootste deel verzekerd en maximaal ongeveer 30% van de kosten moet men zelf betalen, maar dan ook weer naar draagkracht en met een maximum per maand.

Tandartsen zitten ook in het pakket. De kosten van de behandelingen van artsen zijn niet erg hoog.

Alternatieve geneeswijze wordt hier niet vergoed.

Euthanasie is niet toegestaan, maar men kan wel aangeven dat men niet kunstmatig gevoed wil worden als het einde nabij is.

Een arts die zijn patiënt helpt met euthanasie kan worden aangeklaagd voor moord.

Als er sprake is van hersendood dan mag men wel overgaan tot euthanasie.

Een donorcodicil is tegenwoordig ook mogelijk.

Abortus daarentegen was hier heel normaal; daar zit geen religieuze connotatie aan.

Met 65 jaar krijgt men pensioen, maar oude mensen werken vaak bij want het pensioen is te laag. Bijv. als je 30 jaar gewerkt hebt, dan bijv. 38 maanden cash pensioen en beetje aow (dat laatste is ongeveer gelijk aan het onze).

Als ouderen niet meer thuis kunnen blijven en ook niet opgevangen kunnen worden door de kinderen kan men naar een care home ouderenopvang gaan. Dat kost voor de oudere – of de kinderen als de oudere niet zo veel geld heeft – ongeveer €1000,-- per maand en de overheid doet ongeveer datzelfde bedrag erbij.

Een crematie verloopt hier heel wat anders dan bij ons. Het overleden lichaam wordt niet tot as verbrand, maar tot er een skelet over is. Dat geraamte wordt neergelegd op een speciale tafel en dan komen de familieleden en nemen een stuk van het skelet en doen dat in een soort van grote urn. Als dit ritueel klaar is gaat de urn mee naar huis en dan volgen er 30 dagen met rituelen. De urn staat op het huisaltaar en 3 keer per dag wordt er eten en drinken bij gezet en ook wordt er wierook gebrand en men benoemd van allerlei dingen van de overledene.
Daarna wordt de urn bijgezet in het familiegraf en 1 jaar later volgt er nog een ritueel met de hele familie.

Je ziet weinig oude auto’s of auto’s met deuken. De Japanners houden niet zo van 2^de hands en als er een deuk in de auto zit dan wordt die gerepareerd.

Taxichauffeurs doen vanaf hun dashboard de deur voor de passagiers open en ook weer dicht. Het is dus even oppassen geblazen om niet te dicht bij de deur te gaan staan en ook niet de deur dicht te willen doen, want ook dat doet hij op afstand.

Een huis dat een jaar of 30 oud is, is weinig meer waard. De grond behoudt wel zijn waarde. Het lastige hierbij is wel dat als oudere mensen kleiner of makkelijker willen wonen, hun huis niet goed kunnen verkopen en ze ook geen kapitaal hebben om een ander huis te kopen. En omdat men weet dat een oud huis weinig waard is, doet men er ook weinig meer aan en dat maakt het nog minder aantrekkelijker voor een eventuele koper.

Tegenwoordig zijn er tv programma’s waarin men laat zien dat een upgrade je huis kunt aanpassen en aan kan passen aan de woonwensen en nieuwe apparatuur.