Drenthe

Heerlijk een weekje ertussen uit en Drenthe (nu zaten we in Dieverbrug) is een prachtige provincie; wat een rust en natuur. De rust straalt uit van het landschap en het contact tussen mensen. Er lijkt geen haast te zijn, altijd tijd voor een praatje ook al staat men aan de kassa. De natuur trekt alle laden van het register open. De bomen hebben hun herfstoutfitje al aangetrokken en een zuchtje wind veroorzaakt een bladerenspel. Als een regenbui laat de boom de dorre bladeren van zijn takken los en dwarrelen sierlijk naar beneden. De nazomer drukt de herfst achteruit en overschreeuwt zichzelf met een middagtemperatuur van rond de twintig graden en dat voor de laatste dagen van oktober! De koeien en schapen genieten van het groene vochtige gras.

Nummertje trekken????

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een fietstochtje van ruim zevenendertig kilometer laat nog andere kanten van Drenthe zien; de wildere kanten. Een groep hertjes die je ineens ziet lopen, een buizerd die net een marter gevangen heeft en dat aan het oppeuzelen is. Maar ook de automobilisten die oerendhard rijden.

De vlindertuin in Havelte bezocht en een pracht aan vliegende broches komt voorbij gevlogen; in alle kleuren en maten. De vochtige warmte deed me weer aan onze verre reizen naar het Oosten (Indonesië, India, Vietnam en China) denken.

Een fotoserie van de vlindertuin met al die tere en intrigerende vliegende wezentjes:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      

 

 

 

 

 

 

 

Dat fietstochtje was trouwens niet alleen maar heerlijk hoor, want een deel van de tocht wenste ik dat ik een mountainbike had gekocht in plaats van een damesfiets. We hadden de heenweg een groot deel langs het kanaal gefietst waar ook een weg langs liep. Het gevolg was dat we rechts van ons een prachtig stukje natuur met een diversiteit aan flora en fauna voorbij zagen trekken, maar dat ons linkeroor het flink te verduren had met de rijstijl van de plaatselijke bevolking; heel erg hard en het toerental nog wat extra opporren om in te halen. Het kan allemaal nog net, maar soms houd je je hart vast.

De terugtocht wilde ik dus niet weer langs dat kanaal. En - net zoals er meer wegen naar Rome leiden - ook naar Dieverbrug zijn meer wegen mogelijk. Een weg begon als een lieflijk bospad, maar ging naar verloop van kilometers over in een zandpad met veel losliggend zand. Gevolg was dat mijn achterwiel telkens inspraak opeiste en een eigen weg wilde fietsen of mij bijna onderuit haalde. Gelukkig kon ik telkens nog net van mijn fiets springen. En toen ik het echt te gortig vond worden, heb ik een stuk gelopen.

     

                                                                                                                                                                       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                      

Door het warme najaarsweer zijn er nog veel muggen actief en spelen voor behoorlijk irritante wekkers gedurende de nacht. Regelmatig vindt er een machtstrijd tussen de mug en mij plaats.

Een nieuwe dag met prima weer en stond Nordic wandelen op ons programma. Een tochtje van ongeveer tien kilometer door het Drentse landschap. Veel weilanden met paarden, schapen en koeien. Wat zijn die koeien nieuwsgierig! Zodra ze wat horen kijken ze op en volgen ons met hun koppen. Een groep jonge koeien leek wel aan fitness te doen. Eerst groepeerden ze en dan ineens stoven ze met z'n allen weg en renden in groepsverband een rondje. Toen ze ons zagen kwamen ze naar het hek om vervolgens weer een rondje te rennen. Na een aantal foto's van die rare koppen genomen te hebben, want ik vind een koeienkop heel apart in elkaar gezet, liepen we verder. Maar nadat we een meter of tien gelopen hadden hoorden we een geluid en een koe stond op straat ons na te kijken! Hij was door het draad heen gegaan en de groep keek hem belangstellend en jaloers na. Een paar meisjes kwamen aanfietsen; gilden het uit en wij gingen rustig richting koe. Een passerende boer in een felle rode auto stapte - in zondagspak gekleed - uit en dreef meteen de groep koeien naar achteren en zag dat de kabel van de schrikdraad eraf was. De draad repareerde hij en maakte de draad even open om de koe binnen te laten en sloot ook die draad aan op de stroom. Er bleef de koeien niks anders meer over dan te grazen.

Gepikeerd trokken de koeien even een sprintje om later weer zoals wij het beeld van koeien op ons netvlies hebben:  stonden ze te grazen of lagen ze te herkauwen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En na zoveel activiteit volgde een luie dag met veel lezen en genieten. Ja want genieten doen we van de bananensoezen tot nogataart en de flora en fauna. Rondom ons huisje lopen konijnen, eekhoorntjes en zo nu en dan steekt een muis zijn kopje boven het groen uit.

Wat zijn wij toch bofkonten, een dag wat regen gehad en verder hebben we elke dag heerlijke temperatuur mede door het zonnetje. Je merkt dat in Drenthe het Nordic walking nog niet echt bekend is, want je ziet de mensen kijken en de een kijkt met grote vraagtekens in de ogen of een denkrimpeltje boven de wenkbrauwen of een ingehouden glimlach. Maar men zegt of vraagt niks. Ach nog even en dan is het ook hier bekend en vliegen de poles als Drentse broodjes over de toonbank.

Deze week heb ik een slag geslagen om in het Guinnesbook of Records te komen, want ik heb zo veel lolly's gegeten zonder dat mijn tong er kapot van ging en dat laat zien dat ik goed getraind heb!

En nu weer naar huis. Joep, onze lease-kat, zal weer blij zijn want dan kan hij zelf bepalen waar hij gaat eten en slapen; in zijn eigen huis of bij ons.  We kunnen de koffer bijna laten staan, want over 4 weken zijn we weer met vakantie en dan is Berlijn aan de beurt.